Pieśń polskich wojowników

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor anonimowy
Tytuł Pieśń polskich wojowników
Pochodzenie Lutnia. Piosennik polski. Zbiór drugi
Wydawca F. A. Brockhaus
Data wyd. 1865
Miejsce wyd. Lipsk
Źródło Skany na Commons
Inne Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
PIEŚŃ POLSKICH WOJOWNIKÓW.

Jeszcze Polska nie zginęła,
Kiedy krew jej płynie,
Chociaż morza przepłynęła,
Przesiąkła pustynie.
Marsz, marsz do boju, grzmi nam dawne hasło,
Jeszcze czucie bratnie w sercach nie wygasło.

Do was Bracia, Warszawianie
Do was, przez namysły —
Niech się wola Boska stanie,
Do was dzieci Wisły!
Co nam po ziemi, po lubej dziedzinie?
Jeźli to nie Polskie, niech wszystko zaginie.

Bóg, Ojczyzna, dobra sprawa,
Oto wiara nasza.
Wiecznie żyją ludów prawa —
Dalej do pałasza.
Witaj Warszawo! zobaczysz się z nami
Ujrzysz wiernych Braci pod twemi murami.


Dalej do Sarmackiej kordy
Szlachetni młodzieńce!
Przebijajcie się przez hordy,
Po wolności wieńce.
Co nam się pytać, jak tam wrogów wiele,
Z nami jest Chłopicki! — są Wilhelmy Tele.

Bądźcie zdrowe siostry, matki,
Za was idziem w pole:
Nauczajcie drobne dziatki
Jak kruszyć niewolę.
Bądźcie nam zdrowe! ale nie ze łzami;
Witać was będziemy, lecz tylko Polkami.

Dalej Bracia w Imię Boga
Jego świętej wierze —
Jedna tylko dla nas droga,
Do broni Rycerze!
Świat patrzy na nas, Bóg sprzyja Warszawie,
Błogosław Boże naszej świętej sprawie.







Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: anonimowy.