Uwaga! Tekst niniejszy w języku polskim został opublikowany w 1792. Stosowane słownictwo i ortografia pochodzą z tej epoki, prosimy nie nanosić poprawek niezgodnych ze źródłem!
O Cierpliwości Chrześcianſkiey, i zdawaniu ſię na wolą Boſką.
Nòta. Będę cię wielbił mòy Panie. &c.
BĘDĘ cierpiał, bom zaſłużył!
Panum ſię memu zadłużył!
Aby mię w ſądnym dniu onym,
Niezaſtał niewypłaconym.
Czyli mię Człowiek kłòtliwy,
Lży przez ięzyk uſzczypliwy,
Tym ſię będę zaſpokaiał:
„Bòg przyſłał go by mię łaiał
Czy choroba dom mòy pſuie,
Czy mię potwarz prześladuie,
Nie mruczę pod mym ciężarem,
J karę, uznaię darem.
Niech mam zmartwienie w ſąſiedzie,
Niech mię Przyiaciel zawiedzie,
Pan mię mòy przyimie z weſelem,
Y będzie mi Przyiacielem.
Mòr bydła, wylewy wody,
Grady, Ogniowe przygody,
Choćby więcey Bòg kar złączył,
Wiemy, iak z Jobem dokączył.
To co nas po śmierci czeka,
Nad wſzyſtko wſpiera Człowieka!
A zmartwi mię zła godzina,
Niebo, cierpliwych kraina.