Państwowa Szkoła Zawodowa Żeńska w Lesznie
| Dane tekstu | ||
| Autor | ||
| Tytuł | Państwowa Szkoła Zawodowa Żeńska w Lesznie | |
| Wydawca | Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia | |
| Data wyd. | 1929 | |
| Druk | Szkoła Przemysłu Graficznego w Warszawie | |
| Miejsce wyd. | Warszawa | |
| Źródło | Skany na Commons | |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
| |
| ||
| Indeks stron | ||
WYZNAŃ RELIGIJNYCH I OŚWIECENIA PUBLICZNEGO
SZKOŁA ZAWODOWA
ŻEŃSKA
W LESZNIE
Leszno — miasto powiatowe, liczące przeszło 18 tysięcy mieszkańców, położone w odległości 68 km. od Poznania, słusznie chlubi się nazwą „Miasta szkół“. Posiada bowiem trzy szkoły powszechne, dwa seminarja, dwa gimnazja, męską szkołę handlową i budowlaną, szkołę rolniczą i Państwową Szkołę Zawodową Żeńską.
Gmach tej szkoły, mieszczący się przy ulicy Komeniusza 54, zbudowało miasto w roku 1912. W roku 1914 został budynek szkolny zajęty dla potrzeb wojska pruskiego. Z dniem 17 stycznia 1920 r. przeszło miasto w ręce polskie, a gmach szkolny spełniał w dalszym ciągu zadanie szpitala wojskowego.
W roku 1920 został ponownie uruchomiony kurs gospodarstwa domowego, żeńska szkoła handlowa i kurs krawiecczyzny. Normalną naukę we właściwym budynku szkolnym rozpoczęto 1 marca 1921 r. Szkoła liczyła wówczas 103 uczenice.
Dnia 11 lipca 1921 r. przeszła Szkoła na własność Państwa, — przyjmując nazwę „Państwowej Szkoły Przemysłowo-Handlowej“ z oddziałami żeńskim i męskim. Od tego czasu rozwija się oddział żeński tejże szkoły coraz pomyślniej, a liczba uczenic zwiększa się z roku na rok. W następnym już bowiem roku szkolnym korzystało z nauki uczenic 132, a gdy w roku szkolnym 1922/23 utworzono w szkole żeńskiej osobny oddział przemysłowy (z programem szkoły trzyletniej), liczba uczenic wzrosła do 157. Obecnie ilość uczenic w szkole dochodzi do 180. Dalszemu wzrostowi tej liczby przeszkadza jedynie szczupłość pomieszczenia oddziału żeńskiego.
Państwowa Szkoła Zawodowa Żeńska obejmuje trzy odrębne działy:
1) roczny kurs gospodarstwa domowego
2) dwuklasową szkołę handlową
3) trzyklasową szkołę przemysłową.
Roczny kurs gospodarstwa domowego podaje uczenicom wiadomości potrzebne do wzorowego a oszczędnego prowadzenia gospodarstwa domowego i przygotowuje je na wzorowe gospodynie, zarządczynie domów prywatnych, pensjonatów, hoteli i t. p.
Nauka obejmuje gotowanie, pieczenie, sporządzanie konserw, zapraw, soków owocowych, konfitur, dalej pranie, prasowanie, porządki domowe, szycie bielizny, krawiecczyznę, łatanie, cerowanie oraz cały szereg przedmiotów teoretycznych ogólnokształcących ze szczególnem uwzględnieniem higjeny ogólnej i higjeny dziecka.
Dział ten, wyposażony w najnowsze urządzenia techniczne, korzystając z ostatnich zdobyczy nauki i doświadczeń opartych na naukowej organizacji pracy, stawia naukę gospodarstwa kobiecego na wysokim poziomie.
Warunkiem przyjęcia uczenic jest ukończona szkoła powszechna i 16-ty rok życia.
Dwuklasowa szkoła handlowa kształci siły pomocnicze dla zawodu kupieckiego, przygotowuje młodzież do obejmowania posad w przedsiębiorstwach handlowych, kasach i urzędach w charakterze księgowych, korespondentek, stenotypistek, manipulantek biurowych i t. p.
Wykształcenie szkolne, uzupełnione kilkuletnią praktyką, stanowi podstawę do ewentualnego samodzielnego prowadzenia przedsiębiorstwa handlowego.
Obok przedmiotów ściśle zawodowych (księgowość i kantor, rachunki kupieckie, korespondencja, towaroznawstwo, stenografja, pisanie na maszynach) oraz przedmiotów ogólnokształcących (j. polski, j. niemiecki, historja, nauka obywatelstwa i t. p.), wprowadzono w ostatnich latach również kilka godzin zajęć praktycznych jak szycie, gotowanie, pranie i porządki, przygotowując w ten sposób młodzież do zaradnego i sprawnego prowadzenia własnego, małego gospodarstwa.
Warunkiem przyjęcia jest ukończony 14-ty rok życia i świadectwa ukończenia szkoły powszechnej.
Trzyklasowa szkoła przemysłowa przygotowuje pracownice do zawodu krawieckiego.
Klasa pierwsza zaznajamia uczenice z krojem i szyciem bielizny damskiej, męskiej i dziecinnej, przyczem bieliźniarstwo traktuje się jako przygotowanie do krawiecczyzny.
W klasie drugiej nauka krawiecczyzny obejmuje szycie sukien, kostjumów i płaszczy z materjałów własnych.
Uczenice klasy trzeciej przyjmują zamówienia, wykonując modele z dostarczonych im materjałów.
Po ukończeniu klasy trzeciej zdają uczenice egzamin czeladniczy z działu krawiectwa damskiego wobec komisji złożonej z przedstawicieli Izby Rzemieślniczej i Kuratorjum Szkolnego.
We wszystkich trzech klasach uwzględnione jest zdobnictwo łącznie z nauką artystycznych robót ręcznych, wykonywanych na podstawie własnych projektów uczenic.
Ponadto uczenice otrzymują ogólne wykształcenie na lekcjach przedmiotów teoretycznych.
Warunki przyjęcia uczenie są takie same jak w dziale handlowym.
We wszystkich działach obowiązkowe są lekcje gimnastyki i śpiewu.
Stojąc na gruncie wychowania narodowego i społecznego, nadaje Szkoła uczenicom pewien kierunek wychowawczy, którego celem jest wyrobienie silnych fizycznie i zdrowych moralnie jednostek społeczeństwa, przygotowanych do życia i pracy. Do tego celu dąży Szkoła przez zakładanie wśród młodzieży gmin klasowych, organizowanie konkursów naukowych, urządzanie obchodów narodowych, przedstawień, wycieczek, przez propagandę idei harcerskiej i przysposobienia wojskowego.
