Pęknięty dzwon (Baudelaire, 1899)

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Charles Baudelaire
Tytuł	Pęknięty dzwon
Pochodzenie	Życie dwutygodnik Rok III (wybór)
Redaktor	Stanisław Przybyszewski
Wydawca	Stanisław Przybyszewski
Data wydania	1899
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Stanisław Korab-Brzozowski
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: Cały wybór Pobierz jako:
Indeks stron

PĘKNIĘTY DZWON.

GORZKO I SŁODKO W ZIMIE PODCZAS NOCY CIENIA
SŁUCHAĆ W POBLIŻU OGNIA, CO DYMI I PŁONIE,
JAK SIĘ ZWOLNA PODNOSZĄ DALEKIE WSPOMNIENIA
NA GŁOS DZWONÓW DZWONIĄCYCH PRZEZ ZAMGLONE TONIE.

SZCZĘŚLIWY DZWON, CO MIMO LATA UPŁYNIONE,
ZDROWY I ZAWSZE RZEŚKI SWOJEM SERCEM ZŁOTEM
RELIGIJNE SWE TONY RZUCA NIEZMIENIONE,
JAK STARY, CZUWAJĄCY ŻOŁNIERZ POD NAMIOTEM!

LECZ DUSZA MA ROZBITA, I GDY WŚRÓD ZNUDZENIA
CHCE ZALUDNIĆ SWEM ŚPIEWEM ZIMNE NOCY TCHNIENIA,
STAJE SIĘ GŁOS JEJ SŁABY, PODOBNY RZĘŻENIU

ŻOŁNIERZA, KTÓRY ZRANION LEŻY W ZAPOMNIENIU
NAD BRZEGIEM KRWI JEZIORA, WŚRÓD TRUPÓW GROMADY
I KONA Z WYCIEŃCZENIA NIERUCHOMY, BLADY.

 przełożył Stanisław Brzozowski.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Charles Baudelaire i tłumacza: Stanisław Korab-Brzozowski.