Wszedł Pan w Ogrójec, kiedy to pospali
Się jego żołnierze:
Szymon
I Juda,
I Jan tam był —
Wszyscy chrapiący pospołu.
Zdziwiło Pana, że kiedy On Śmierci
Zaglądał w żebra
Jak w ekran Roentgena:
Szymon spał truchtem,
Galopował Jan,
A Juda wlókł się na spania osiołku.
I wielka tkliwość — tak, ta gorzka tkliwość,
Która nas godzi z pokrzywą i ostem,
Dla której w baśniach królewną jest żaba,
A krowa księżną;
Tkliwość objęła Pana i Go uniosła
Ponad śpiącymi.
Bo Szymon ściskał pod pachą koguty („ty się mnie zaprzesz”),
Trzy trąbki strachu.
Jan w śpiących palcach dźwigał głowę Marii
Jak blady lampion.
• PDF 
• MOBI 
