O ostatniej, ostatniej, najpiękniejszej w życiu!...

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Tytuł	O ostatniej, ostatniej, najpiękniejszej w życiu!...
Pochodzenie	Poezye IV, cykl Wiersze różne
Wydawca	Gebethner i Wolff
Data wyd.	1900
Druk	W. L. Anczyc i Spółka
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały tom IV; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

O ostatniej, ostatniej, najpiękniejszej w życiu!
Wiośnie, którą błękitu anioł, ów duch srebrny,
Niósł na skrzydłach i rzucił z wyżyny podniebnej —
Upadła — ja poznałem ją po serca biciu.

Z wiosny począł wiosenny kwiat rosnąć w ukryciu:
Dwie dusze, pełne trwogi i troski służebnej,
Czuwały... Dziś odpocząć mogą; niepotrzebny
Trud i lęk — — już nie myślą o czary rozwiciu.

Pamiętasz? Kwiat ten twemi polewany łzami,
Uśmiechem twym świetlony, błyszczący spojrzeniem,
Rósł i był jako pierścień złoty między nami.

I był nam życiem, szałem, rozkoszą, natchnieniem,
A dziś jest tylko złudą, iluzyą, co mami,
A jutro będzie tylko bezsilnem wspomnieniem...

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Kazimierz Przerwa-Tetmajer.