O żołnierzu tułaczu (bajka dla dzieci)/IV

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Edward Słoński (syn)
Tytuł	O żołnierzu tułaczu
Podtytuł	Bajka dla dzieci
Wydawca	Księgarnia Stowarzyszenia Nauczycielstwa Polskiego
Data wyd.	1923
Druk	Henryk Chomiński
Miejsce wyd.	Wilno
Źródło	Skany na Commons
	Indeks stron

›››

IV.

Wierniem ci ja służył, Ojczyzno kochana,
żołnierz bez komendy, parobek bez pana.

Nikt mnie nie kaptował białemi chlebami,
nikt mi nie wypłacał żołdu talarami,

nikt nie wypominał zasług moich krwawych
generalską ręką w raportach łaskawych.

Szedłem ci ja szedłem, żołnierz z Bożej łaski,
z pod wawelskich murów na mazurskie piaski.

Wędrowałem borem, wędrowałem lasem,
z głodu na postojach przymierałem czasem.

Dali mi konika, dali cisawego,
przypięli szabelkę do boku mojego,

a ja na koniku z szabelką u boku,
jadący pod kule, nie zwalniałem kroku,

pędziłem naoślep, na śmierć, jak szalony!

— O, mój rozmarynie! o, mój ty zielony!...

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Byłem pod Łowczówkiem, byłem pod Rokitną,
nad Wisełką płową i Narwią błękitną.

Z orzełkiem na czapce, w strzeleckim mundurze
stałem nad Horyniem i na Polskiej Górze.

Siedziałem w Szczypiornie w obozie wojskowym
i krwią ociekałem w bitwie pod Kaniowem,

i niosłem Twe imię aż na szlak murmański,
ja tułacz bezdomny, ja żołnierz bezpański,

walczący z wrogami na wszystkie trzy strony...

— O, mój rozmarynie! o, mój ty zielony!...

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Edward Słoński (syn).