Nazwy ulic w Poznaniu/Ul. Seweryna Mielżyńskiego
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Nazwy ulic w Poznaniu |
| Podtytuł | z planem Wielkiego Poznania |
| Wydawca | Magistrat stołecznego miasta Poznania |
| Data wyd. | 1926 |
| Miejsce wyd. | Poznań |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Uwagi | Informacje zawarte na tej stronie dotyczą stanu do 1926 roku. Współcześnie jednostka terenowa o nazwie „Ul. Seweryna Mielżyńskiego“ może mieć inną nazwę, inny przebieg, znajdować się w innej lokalizacji, lub jest zlikwidowana.
|
| Indeks stron | |
138. Ul. Seweryna Mielżyńskiego. (Nowe Miasto, centrum. Od ul. Fredry do pl. Nowomiejskiego). Powstała w pierwszej połowie XIX. wieku. Stanowiła pierwotnie część ul. Młyńskiej, sięgającej od św. Marcina do ul. Solnej. W r. 1885 podzielono ul. Młyńską na „Górną Młyńską” (od św. Marcina do pl. Nowomiejskiego) i „Dolną Młyńską” (od pl. Nowomiejskiego do Solnej), pozostawiono wszakże dla części górnej dawną nazwę „ul. Młyńskiej” (bez dodatku). Tę ulicę Młyńską (krótszą niż dawna, bo sięgającą tylko od św. Marcina do pl. Nowomiejskiego) przezwano w r. 1891 „ulicą Wiktorji”. Magistrat próbował potem (zwłaszcza 1905—1907) przywrócić dawną nazwę, ale bezskutecznie.
Ulicę „Wiktorji” podzieliła znowu Rada Miejska w r. 1920 na dwa odcinki, przedzielone ul. Fredry, dając części od ul. Fredry do pl. Nowomiejskiego nazwę „ul. Sew. Mielżyńskiego”, a części południowej „ul. Gwarnej”. Tak też ogłoszono 12. 4. 1920, Magistrat sprzeciwił się wszakże ogłoszeniu temu, skutkiem czego 5. 10. 1920 cała b. ulica Wiktorji ogłoszona została ulicą Sew. Mielżyńskiego. Później jednak Magistrat przyjął uchwałę Rady Miejskiej, skutkiem czego od początku r. 1921 ul. Sew. Mielżyńskiego sięga od ul. Fredry do pl. Nowomiejskiego. — Nazwa spowodowana przyległem muzeum Mielżyńskich.
- *) Seweryn hr. Mielżyński (Wielkopolanin, zasłużony mecenas nauki i sztuki) z Miłosławia (ur. 1805, † 1872). Brał udział we wszystkich ważniejszych działaniach społecznych i politycznych, w Związku Kosynjerów, w powstaniu 1830/31, w przygotowaniach powstańczych 1846, w powstaniu 1848. Więziony w śledztwie za udział w Związku Kosynjerów, w r. 1847 sądzony w Berlinie. Z Karolem Marcinkowskim zwolennik wyzwolenia narodu przez czyn twórczy. Sam malarz, był gorącym orędownikiem sztuki i nauki. Wielkim darem umożliwił Towarzystwu Przyjaciół Nauk założenie Muzeum polskiego, pierwszego w Poznaniu, które nazwane zostało „Muzeum im. Seweryna Mielżyńskiego” (1874).
