Mizerna, cicha, stajenka licha (1943)

<<< Dane tekstu >>>
Autor	anonimowy
Tytuł	Mizerna, cicha, stajenka licha
Pochodzenie	Kantyczki czyli Zbiór najpiękniejszych kolęd i pastorałek
Wydawca	Józef Cebulski Wydawnictwo Książek do Nabożeństwa i Skład Dewocjonalij
Data wyd.	1943
Druk	Drukarnia „Ars-Sacra“
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[44]

32.

 Mizerna, cicha, stajenka licha, pełna niebieskiej chwały, oto, leżący przed nami, śpiący w promieniach, Jezus mały.
 Nad nim Anieli w locie stanęli, i pochyleni klęczą, z włosy złotymi, z skrzydły białymi, pod malowaną tęczą.
 Wielkie zdziwienie: wszelkie stworzenie, cały świat orzeźwiony. Mądrość Mądrości, ŚwiatośćŚwiatłość Światłości, Bóg-Człowiek tu wcielony!
 I oto, mnodzy ludzie ubodzy, radzi oglądać Pana. Pełni natchnienia, pewni zbawienia, upadli na kolana.
 Długo czekali, długo wzdychali, aż niebo rozgorzało. Piekło zawarte, niebo otwarte, Słowo Ciałem się stało.
[45] Śpi jeszcze, senne, Dziecię promienne, w ciszy ubogiej strzechy. Na licach białych, na ustach małych, migają się uśmiechy.
 Oto Maryja, czysta lilija, przy Niej staruszek drżący. Stoją przed nami, przed pastuszkami, tacy uśmiechający.
 Hej, ludzie prości, Bóg z nami gości, skończony czas niedoli! On daje siebie, chwała na niebie, mir ludziom dobrej woli.

Zobacz też

• Mizerna, cicha, stajenka licha

Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).