Figura, łć., postać zewnętrzna, kształt, wygląd, powierzchowność, forma (f. ziemi, placu); wyobrażenie, posąg, statua; lalka, manekin; zarys osoby, jej kontury, całe ciało jakiejś osoby, postać; osobnik, indywiduum, kreatura, człowiek; osobistość, personat, znaczna osoba, dostojnik, dygnitarz, pan, pani (f. urzędowa, znaczna, śmieszna, zabawna; krzyż przy drodze, kapliczka (fig.), przy wsi, pasja, męka Pańska, Boża Męka; postać w utworze literackim, kreacja; postawa, budowa, skład ciała; pas, kibić, talja, stan, wcięcie w pasie (mieć zgrabną f-ę; suknia do f-y = obcisła, wcięta; chodzić do figury = bez zwierzchniego okrycia); poza, pozycja, położenie, które człowiek przybiera; samodzielna część tańca, np. mazura, kontredansa, lansjera, kotyljona; obraz, symbol, postać symboliczna, alegoryczna, wyobrażenie, oznaka (mówić pod f-ą); baranek, Wielkanocny; (f. Eucharystji; Abel był f-ą Chrystusa); f. w szachach = każdy kamień prócz pieszków; w karc. król, dama a. walet; w grze w winta = każda z pięciu najstarszych kart atutowych, honor; rysunek, przedstawiający przedmiot, o którym mówi tekst dzieła; w mat. nazwa ogólna układu punktów, linji, powierzchni i t. d.; rysunek gieometryczny objaśniający, wogóle rysunek przedmiotu; w muz. kontrapunktowe rozłożenie większej nuty na drobniejsze dla ożywienia utworu muzycznego; w retor. przenośnia, postać krasomówcza; zdr.Figurka, Figureczka.
Strona w Wikisłowniku
