M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych/Przedmowa

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł Słowniczek wyrazów obcych
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1899
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron

PRZEDMOWA.

Język polski, podobnie jak wszystkie języki ludów ucywilizowanych, przyswoił sobie wiele wyrazów obcych, pochodzących głównie z języków klasycznych, stosunki zaś polityczne, handlowe i przemysłowe z obcemi narodami wprowadziły znaczną liczbę wyrazów i zwrotów cudzoziemskich.
Jest przeto spory zastęp tych wyrazów, używanych tak w mowie potocznej, jak i w utworach drukowanych, skutkiem czego zrozumienie treści bywa niekiedy utrudnione dla nieobeznanych z obcemi językami.
Wyrazy obce, w języku polskim używane, można podzielić na trzy grupy lub rodzaje. Do pierwszych zaliczamy takie, które przyswoiliśmy sobie zupełnie i obcą ich pisownię zamieniliśmy na swoją; znaczenie tych wyrazów jest powszechnie zrozumiałe, np.: fatygować, delikatny, etc.
Do drugiego rodzaju należą wyrazy obce niezupełnie przyswojone, ciągle jeszcze przybywające, więcej lub mniej znane, a używające albo całkiem obcej pisowni, albo też częścią naszej, częścią obcej.
Trzeci rodzaj stanowią wyrazy obce mało spopularyzowane, używane przez ludzi uczonych lub fachowców w uprawianych przez nich gałęziach wiedzy i umiejętnościach.
W niniejszym „Słowniczku“ zamieszczone zostały wyrazy ze wszystkich tych trzech działów z pominięciem tylko wyrazów dotyczących fachów, jako zbyt specjalnych i przez ogół nie używanych.
Słowniczek ten, opracowany przez kilku filologów, oraz przy pomocy najlepszych słowników, ma służyć głównie do podręcznego użytku przy czytaniu gazet, pism perjodycznych i utworów beletrystycznych. Celem jego jest także zastąpienie wyrazów obcego pochodzenia, niepotrzebnie wprowadzonych do naszego języka, wyrazami swojskiemi, toż samo pojęcie oddającemi.
Do Słowniczka tego wprowadzone zostały niektóre popularniejsze obce wyrażenia i przysłowia nieraz u nas przytaczane, których znaczenie podajemy dosłowne, lub też odpowiednie w naszej mowie.
Wreszcie przy wyrazach, wymawiających się inaczej, jak są napisane, dodano właściwe ich wymawianie.
Co do pisowni wyrazów obcych, to ponieważ wiele z nich zatrzymało jeszcze brzmienie cudzoziemskie, należy ich przeto szukać nieraz i pod jedną i pod drugą literą, wymawiającą się podobnie, np. k i c, sz i ch, ex i eks, egz i t. p.

Skrócenia oznaczające pochodzenie językowe wyrazów:

angielski—a. niemiecki—n.
arabski—ar. perski—pers.
francuski—f. rosyjski—r.
grecki—g. sanskryt—skrt.
hiszpański—h. skandynawski—sk.
hebrajski—hbr. szkocki—szk.
holenderski—hol. tatarski—tat.
hinduski—ind. turecki—tur.
łaciński—ł. węgierski—węg.
małorosyjski—młr. włoski—w.
   
a. — albo. przen.—przenośnie.
ob.—zobaczyć. zn.—znaczy.
dosł.—dosłownie. =—to samo co.




Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.