Biednaś ty niebogo, Blada, smutna ziemio!...
W polu ponad drogą Senne wierzby drzemią.
Rozczochrane głowy Zwiesiły żałośnie
I przez sen zimowy Majaczą o wiośnie....
Biednaś ty niebogo Ziemio opuszczona,
Nie masz dziś nikogo U swojego łona —
— Wicher w śniegu brodzi I w polu straż trzyma,
Głuchą pieśń zawodzi: Zima — zima — zima!...
Biednaś ty niebogo, Smutna ziemio blada,
Nad grudzistą drogą Słonko w mrok się skrada,
Jakby mu na niebie Źle się teraz działo
I patrząc na ciebie Łzami zapłakało....
A ty pod całunem Śniéżnym tłumiąc dreszcze,
Słuchasz, czy ta wiosna Nie nadchodzi jeszcze?...
I wśród nocnéj ciszy Łudzisz się pociechą,
Że twe serce słyszy Nowéj wiosny echo!...
