Kronika Jana z Czarnkowa/O uwięzieniu Sędziwoja z Szubina na Węgrzech

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Jan z Czarnkowa
Tytuł	Kronika Jana z Czarnkowa
Podtytuł	archidyakona gnieźnieńskiego podkanclerzego królestwa polskiego (1370-1384).
Wydawca	E. Wende i Sp.
Data wyd.	1905
Druk	Jan Cotty
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Józef Żerbiłło
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

105. O uwięzieniu Sędziwoja z Szubina na Węgrzech.

Po niejakim czasie wspomniany wyżej Sędziwój z Szubina^[1], wziąwszy ze sobą synów pewnych panów krakowskich i sandomierskich, pojechał do Węgier prosić królową, ażeby wyprawiła córkę swoją Jadwigę do Polski dla ukoronowania jej na królową polską, ofiarując w zakład owych [171]młodzieńców, jako rękojmię tego, że ją po koronacyi na powrót do Węgier przywiezie. Gdy tego nie dopiął i chciał już z Zadry do domu powracać, zatrzymano go razem z całym jego orszakiem, a to w tym celu, aby go zmusić do wydania Węgrom Krakowa i innych zamków. Wysłała bowiem królowa Jaśka z Tarnowa, kasztelana sandomierskiego, aby objął w posiadanie zamek krakowski i niezwłocznie go Węgrom oddał. Lecz Sędziwój, w przewidywaniu tego, wyprawił gońca do Krakowa, nakazując Krakowianom, aby zamku Węgrom nie oddawali, chociażby się dowiedzieli, że postanowiono go żywcem spalić. Potem, wysławszy naprzód do różnych miejsc konie, potajemnie uszedł i w ciągu jednej doby przebiegł sześćdziesiąt mil. Rozdrażnieni tem podejściem, a zarazem przypomniawszy sobie dawniejsze podstępy, postanowili Polacy mający się odbyć w Lelowie zjazd walny^[2] odroczyć, a wyznaczyć inny, na oktawę Popielca^[3] w Radomsku.

↑ Ustęp ten przytacza dosłownie Paprocki w „Herbach“ (wyd. I, str. 576), jako wyjątek z Kroniki Alberta Strepy, dodając tylko imiona owych synów magnackich, którzy z Sędziwojem do Węgier pojechali; byli to: „syn Michała komesa z Wierzbna, Jan, brat Janka, stryjecznego brata (patruellus) z Melsztyna „etc.“ Długosz, powtarzając ten ustęp z kroniki naszego autora, także tych imion nie przytacza (str. 416); w żadnym też ze znanych nam rękopisów Kroniki Janka z Czarnkowa również ich nie ma. Pomiędzy zakładnikami był i Maćko, podkomorzy kaliski, jak to widać z rozdziału 110.
↑ colloquium generale.
↑ 2 marca 1384 r.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Jan z Czarnkowa i tłumacza: Józef Żerbiłło.

[1] Ustęp ten przytacza dosłownie Paprocki w „Herbach“ (wyd. I, str. 576), jako wyjątek z Kroniki Alberta Strepy, dodając tylko imiona owych synów magnackich, którzy z Sędziwojem do Węgier pojechali; byli to: „syn Michała komesa z Wierzbna, Jan, brat Janka, stryjecznego brata (patruellus) z Melsztyna „etc.“ Długosz, powtarzając ten ustęp z kroniki naszego autora, także tych imion nie przytacza (str. 416); w żadnym też ze znanych nam rękopisów Kroniki Janka z Czarnkowa również ich nie ma. Pomiędzy zakładnikami był i Maćko, podkomorzy kaliski, jak to widać z rozdziału 110.

[2] quium generale.

[3] 2 marca 1384 r.

[1]

[2]

[3]