Kronika Jana z Czarnkowa/O przybyciu wojewodów, wysłanych przez króla Ludwika dla wymierzania sprawiedliwości
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Kronika Jana z Czarnkowa |
| Podtytuł | archidyakona gnieźnieńskiego podkanclerzego królestwa polskiego (1370-1384). |
| Wydawca | E. Wende i Sp. |
| Data wyd. | 1905 |
| Druk | Jan Cotty |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tłumacz | Józef Żerbiłło |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Tegoż roku, trzeciego dnia przed świętem Jana Chrzciciela[1], przybyli do Kujaw szlachetni mężowie: Dobiesław, kasztelan krakowski, Sędziwój z Szubina, wojewoda kaliski, i mistrz Jan z Nadliczyc, archidyakon i kanclerz krakowski[2], udając, że mają od króla polskiego i węgierskiego, Ludwika, władzę przywracania nieprawnie zabranych dziedzictw oraz wymierzania sprawiedliwości skarżącym się na starostów. Nazajutrz po Ś. Janie Chrzcicielu[3] kazali ogłosić na rokach walnych[4] w Brześciu, aby wszyscy, którzy żądają zwrotu zabranych dziedzictw, przedstawili im swoje przywileje, oraz aby podali na piśmie skargi na starostów. Wziąwszy mnóstwo skarg i przywilejów, pojechali w następny piątek[5], do Kruszwicy; w sobotę — do Strzelna, w niedzielę — do Mogilna, w poniedziałek — do Trzemeszna, we wtorek — do Gniezna, a we czwartek przybyli do Poznania, gdzie pozostawali aż do wtorku[6]. Ciągnęli do nich tak duchowni, jak świeccy, którzy doznali niesprawiedliwości i żądali zwrotu zabranych dziedzictw, i jechali za nimi aż do Kalisza, do drugiego dnia po Ś. Małgorzacie[7]. Ci zaś na usprawiedliwienie swoje twierdzili, że na dzień Ś. Jakóba[8] powinien przybyć biskup krakowski, Zawisza, bez którego przywrócenie dziedzictw i załatwienie innych spraw było im przez pisma królewskie wyraźnie wzbronione. Tym sposobem wszyscy, którzy mieli nadzieję na odzyskanie dziedzictw i na prawne zadośćuczynienie za krzywdy, widząc, że z nich się tylko naigrawają, niezadowoleni z opróżnionemi sakwami wrócili do domu. Tamci zaś, jeżdżąc po całej ziemi i robiąc wielkie wydatki, dopiero po Ś. Jakóbie powrócili do Krakowa.
- ↑ 21 czerwca 1381 r.
- ↑ Długosz (366) nazywa go Janem z Nasiechowic, — może z większą słusznością, bo wsi Nadliczyce nie znaleźliśmy.
- ↑ 26 czerwca 1381 r.
- ↑ in terminis generalibus.
- ↑ 28 czerwca 1381 r.
- ↑ Mamy cały szereg dokumentów, wydanych przez Ludwika 6 i 8 lipca w Poznaniu i 14 lipca 1381 w Kaliszu (K. d. Wp. III, 1790, 1791, 1792, 1793), z czego wynika, że król bawił natenczas jednocześnie ze swymi namiestnikami w Wielkopolsce.
- ↑ 14 lipca 1381 r.
- ↑ 25 lipca.
