Kiedy kłamać — to już dobrze! (Anegdoty, facecje, żarciki)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Kiedy kłamać — to już dobrze! |
| Pochodzenie | Jak wesoło spędzić czas?. Rozdział VI |
| Wydawca | E. Bartels |
| Data wyd. | 1920 |
| Druk | Drukarnia Nakładowa-Chrzanów |
| Miejsce wyd. | Berlin |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały rozdział VI |
| Indeks stron | |
15. Kiedy kłamać — to już dobrze!
Pan L, który po kilkuletniej nieobecności powrócił do Warszawy i udaje, że zwiedził różne egzotyczne kraje, a nawet był w Polinezyi, opowiada raz w pewnem towarzystwie swoje przygody i między innemi wspomina, że raz wpadł był w ręce ludożerców.
— Ach! — woła z przerażeniem jedna z obecnych pań — naprawdę? Pan wpadłeś w ręce ludożerców?
— Tak pani! — śmiało potwierdza pan L. — a co więcej miałem być zabity i pożarty podczas uczty weselnej kazyka tego plemienia!...
— No i jakże zdołałeś się pan wyrwać z rąk swoich prześladowców?
— O! — odpowiada z powagą pan L. — miałem szalone szczęście! Przed samym ślubem narzeczona zerwała z kazykiem!...
