Góra Kikineis (Mickiewicz, 1929)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Adam Mickiewicz
Tytuł	Góra Kikineis
Pochodzenie	cykl Sonety krymskie ; Poezje (1929) tom I ; Poezje rozmaite (1817-1854)
Wydawca	Gubrynowicz i Syn
Data wyd.	1929
Druk	W. L. Anczyc i Spółka
Miejsce wyd.	Lwów
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

CXXIV

GÓRA KIKINEIS

MIRZA

Spojrzyj w przepaść — niebiosa, leżące na dole,
To jest morze; śród fali, zda się, że ptak-góra,^[1]
Piorunem zastrzelony, swe masztowe pióra
Roztoczył kręgiem, szerszym, niż tęczy półkole,

I wyspą śniegu nakrył błękitne wód pole.
Ta wyspa, żeglująca w otchłani — to chmura!^[2]
Z jej piersi na pół świata spada noc ponura;
Czy widzisz płomienistą wstążkę na jej czole?

To jest piorun! — Lecz stójmy: otchłanie pod nogą,
Musim wąwóz przesadzić w całym konia pędzie;
Ja skaczę, ty z gotowym biczem i ostrogą,

Gdy zniknę z oczu, patrzaj w owe skał krawędzie:
Jeśli tam pióro błyśnie, to mój kołpak będzie;
Jeżeli nie, już ludziom nie jechać tą drogą.

↑ Ptak-góra, znajomy z Tysiąca nocy. Jest to sławny w mitologji perskiej, po wielekroć od poetów wschodnich opisywany, ptak Simurg. «Wielki on <powiada Firdussi w Szah-Name> jak góra, a mocny jak twierdza, słonia unosi w szponach swoich»; i dalej: «ujrzawszy rycerzy <Simurg> zerwał się jak chmura ze skały, na której mieszka i ciągnął przez powietrze jak huragan, rzucając cień na wojska jezdzców.» Obacz Hammera: Geschichte der Redekünste Persiens. Wien 1818, p. 65.
↑ Z wierzchołka gór, wyniesionych nad krainę obłoków, jeżeli spojrzymy na chmury płynące ponad morzem, zdaje się, że leżą na wodzie w kształcie wielkich wysp białych. Ciekawy ten fenomen oglądałem z Czatyrdahu.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Adam Mickiewicz.

[1] Ptak-góra, znajomy z Tysiąca nocy. Jest to sławny w mitologji perskiej, po wielekroć od poetów wschodnich opisywany, ptak Simurg. «Wielki on <powiada Firdussi w Szah-Name> jak góra, a mocny jak twierdza, słonia unosi w szponach swoich»; i dalej: «ujrzawszy rycerzy <Simurg> zerwał się jak chmura ze skały, na której mieszka i ciągnął przez powietrze jak huragan, rzucając cień na wojska jezdzców.» Obacz Hammera: Geschichte der Redekünste Persiens. Wien 1818, p. 65.

[2] Z wierzchołka gór, wyniesionych nad krainę obłoków, jeżeli spojrzymy na chmury płynące ponad morzem, zdaje się, że leżą na wodzie w kształcie wielkich wysp białych. Ciekawy ten fenomen oglądałem z Czatyrdahu.

[1]

[2]