[40]LITERATURA.
Starą Wam prawdę powiem, ale jarą:
Od dawien dawna, jak świat stoi światem,
Dla literatów i dla czytelników
Jest ulubionym kobieta tematem...
☆
Jak kameleon ciągle postać zmienia,
Coraz to świeżym wdzięków czarem nęci
Biednych poetów... mimo to, zostaje
Księgą zawartą na siedem pieczęci.
☆
Bez niej poezja w bujny kwiat nie strzeli
I niczyjego serca nie zdobędzie,
Ona przywiodła miłość tu na ziemię,
Chwałę jej za to głośmy zawsze wszędzie.
☆
Lecz ona również przywiodła nienawiść,
A w jej orszaku smutki i cierpienia;
Kiedy wspomnimy o tem — brak wyrazów
Dla przeklinania i dla złorzeczenia.
[41]
☆
Miłość, zaiste, dziwną jest miksturą,
Napoły słodką i gorzką napoły,
Przez nią bogaczem zdaje się być nędzarz,
Zaś bogaczowi, zda się, że jest goły.
☆
Jednych odmładza, drugich w starców zmienia,
Jednym poprawia, drugim psuje zdrowie,
Na nic tu zda się żaden medykament,
Ni ratunkowe nasze Pogotowie.
☆
Smutek i radość — dwa olbrzymie światy!
Kobieta igra na przemiany niemi,
Jak gdyby piłką — i dla mężczyzn splata
Z łez i uśmiechów życie na tej ziemi.
☆
Poeta, który nazwał ją koroną
Męskiego rodu — święte wyrzekł słowo...
Nieraz atoli korona dolega —
Nie dziw, gdyż bywa najczęściej cierniową.
☆
Czy jako dziewczę, czy jako matrona,
Czy czarnobrewa, czy też złotowłosa,
W braku lepszego zajęcia — korona
Na naszej głowie stale kołki ciosa.
☆
Nieraz biedaczka strasznie się obawia,
Ażeby nie spaść... — ach, żal mi niebogiej —
Ze względu tedy na swe bezpieczeństwo,
Mężowskiej głowie w lot przyprawia rogi.
☆
[42]
LITERATURA.
☆
Nie widząc w żadnem lustrze swej ozdoby,
Niejeden z mężów nigdy nie odgadnie,
Że jest rogaczem... a cóż to mu szkodzi? —
Wszakże mu z głowy korona nie spadnie.
☆
W każdej kobiecie jest rozkoszy kielich,
Najbardziej cenny wtedy, gdy nietknięty,
Lecz radzę pić go tylko do połowy,
Gdyż dalej gorycz ukrywa i męty.
☆
Szczególny kielich, gdyż to ma do siebie,
Że kto go dotknie raz drżącemi usty,
Ten się już zawsze będzie rwał do... picia,
Choćby mu napój jadem był Lokusty.
☆
To ciemna strona... lecz jest tyle jasnych,
A każda blaskiem kielich opromienia;
Ach! na myśl o nim cały drżę i płonę
I słodkie w duszy budzą się pragnienia.
☆
Będzie-li plagiat, jeśli to pragnienie
Również i strona przeciwna powzięła?...
Ach, nie! W tym razie bowiem, wyjątkowo,
Z pragnień powstaną istne arcydzieła.
☆
