Encyklopedja Kościelna/Constans I
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom III) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Constans I. cesarz, najmłodszy syn Konstantyna W. (ur. 320), przy podziale państwa po śmierci ojca otrzymał Afrykę, Sycylję, Italję, Illirję, Macedonję i Grecję. Po śmierci brata swego Konstantyna II, odziedziczywszy posiadane przez ostatniego prowincje, został władcą prawie całego cesarstwa Rzymskiego. Łącznie z bratem Konstancjuszem wydał surowe prawo przeciwko pogaństwu. Papież Juljusz zalecił cesarzowi Atanazego (ob.) i C. niczego nie zaniedbał, aby prawowiernym skuteczną udzielić pomoc. Na żądanie więc C-a przybyło do Rzymu trzech biskupów wschodnich, celem usprawiedliwienia się z prześladowań, wymierzonych pko prawowiernym; lecz cesarz wiarołomnością wysłańców oburzony, kazał im z Rzymu wyjechać i dopominał się u brata, aby Atanazego i innych wygnanych biskupów do posiadanych poprzednio djecezji wrócono, a kiedy te żądania, w skutek zabiegów arjańskich (ob. Arjusz), pozostały bez skutku, nastawał na zwołanie powszechnego soboru, który też niezadługo potem zebrał się w Sardyce (347). W trzy lata wszakże po owym soborze C. został zrzucony z tronu przez Magnencjusza i zamordowany w m. Helena, u stóp gór Pirenejskich. J. N.
