Encyklopedja Kościelna/Antyfonarz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Antyfonarz, księga, która pierwotnie zamykała w sobie tylko śpiewy chóralne podczas Mszy św., nazywała się Antiphonarium albo Antiphonale, dla tego, że introit miał tytuł antiphona ad introitum; od wielu już jednak wieków, księga śpiewów mszalnych nazywa się Graduale, a ze śpiewami innych nabożeństw Antiphonarium. W tej księdze są zamieszczone antyfony z Brewjarza, z nutami, wedle których mają być śpiewane. U nas takie księgi były bardzo dawne i bardzo kosztowne. W konstytucjach synodalnych Wężyka (l. V, c. XXII) powiedziano, między innemi: „Quod si quid in antiquis Gradualibus et Antiphonariis ad praesens institutum desideratum fuerit, id sumptu Episcoporum et Capitulorum conscribatur et suppleatur.“ Jakoż, synod prowincjonalny piotrkowski z r. 1628 dał przywilej Piotrkowczykowi wydrukowania poprawnego Antyfonarza, którego pierwsza okazała edycja wyszła r. 16..? pod tym tytułem: Antiphonarium... ad uniformem Ecclesiarum, per universas Regni Poloniae Provincias, usum congestum, accomodatum etc. X. S. J.
