Dziwy wielkanocne
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Bajki wielkanocne |
| Podtytuł | I. Dziwy wielkanocne |
| Pochodzenie | Bajki |
| Wydawca | nakładem autora |
| Data wyd. | 1927 |
| Druk | Zakł. Druk. F. Wyszyńskiego i S-ki |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Bajki wielkanocne
(Zamiast wstępu)
Człowiek najbardziej smutny czoło ma bez chmurki,
kiedy go Święconego urzekną powaby...
Staje się muzykalnym — i lubi mazurki...
Staje się romantycznym — i zerka na baby...
Choćby pycha i buta była mu ojczyzną
z usposobieniem dumnem i zawadjackiem
decyduje się głowę ugiąć przed głowizną,
albo niesmacznym plackiem paść przed smacznym plackiem...
W świątecznej chwili, kiedy kiełbasa się tuli
w kochającym uścisku do święconych jajek
i my się uściśnijmy, Czytelnicy czuli!
A za to Wam opowiem kilka nowych bajek...
