Dusza i Ciało

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Franciszek Kowalski
Tytuł	Dusza i Ciało
Pochodzenie	Miecz i lutnia czyli śpiewy wolności wolnego Polaka
Data wyd.	1831
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

4.

DUSZA I CIAŁO.

Wszystkie ludy wiedzieć muszą
Jeśli im rozum przyświéca,
Że między ciałem i duszą
Wielka zachodzi różnica.

Cóż jest ciało? kloc bez ruchu.
Dusza? siła nieugięta.
Na co ciało? by gnić w puchu,
Na co dusza? targać pęta.

Prometeusz zlepił człeka,
Ogień duszą go przeniknął:
Kichnął człowiek, i zdaleka
Prometeusz „sto lat!” krzyknął.

Gdy się balon rwie, szamota,
Żywo sznury odciąć trzeba;
Tak się dusza w więzach miota,
Tak się gwałtem rwie do nieba.

Kiedy w ciele duszy niéma,
Kto chce, miota niém wszechwładnie:
Niech się o mur wsparte trzyma,
Lada wietrzyk, ciało padnie.

Bracia! uczyć was nie trzeba,
Co iest ciało niewładnące:
Dusza lecąc wprost do nieba
Zwali martwych ciał tysiące.

Już się niebo nam uśmiecha,
Jarzmo ciałem, wolność duszą:
Jak wiatr trupa, dzieci Lecha
Tłum bez duszy zbiją, skruszą.

Wszyscy wiedzą, powiedziałem,
Jeżeli rozum przyświéca,
Że między duszą i ciałem
Wielka zachodzi różnica.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Franciszek Kowalski.