Do Laury (Zwracasz Lauro...)

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Aleksander Fredro
Tytuł	Do Laury
Pochodzenie	Nieznany zbiór poezyj
Wydawca	Towarzystwo Miłośników Książki
Data wyd.	1929
Druk	W. L. Anczyc i Spółka
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[59]

XVI

DO LAURY

Zwracasz Lauro na mnie oczy,
I tak często i tak mile,
Że ich błękit w mych się toczy,
Nieporzuca i na chwile

Czym Cię bliski, czy daleki,        5
Z smutną myślą czy przyiemną,
Czy sen spadnie na powieki,
Twoie oczy tuż przedemną. —

Piękne oczy często zwodne,
Lubią wabić i porzucać,        10
Lubią, rzadko z sercem zgodne,
Za dzień sczęścia wiek zasmucać;

Iakże wierzyć Lauro twoiém?
Wszak w nich boski ogień błysczy;
A ten kwiaty, żarem swoim,        15
Często żywi... lecz i nisczy. —

Cóż, by wierzyć czynić trzeba,
Mą niepewność chciéy usmierzyć...
Albo raczey mów O Nieba!
Co mam czynić by niewierzyć. —        20

Nadto miło gdy wzrok luby,
Z naszym wzrokiem wdzięk swóy miesza,
By niepragnąć swoiéy zguby,
Każdy chętnie ią przyspiesza.

[60]

Lecz by tłumiąc swe zapały,        25
Oczów twoich oprzéć sile,
Zimne serce, wzrok zdrętwiały,
Ach gdzież znaleść mocy tyle!

Kwiat, czy ciernie los narzuci^[1]
W pasmo życia które przędzie,        30
Może oko się niezwróci,
Gdy go twoie szukać będzie. —

1. Kwiat [więc], czy cierń los [mi] rzuci; — poprawka dokonana ołówkiem.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Aleksander Fredro.