Decyzja nr 229/MON z dnia 11 sierpnia 2004 r.

Decyzja nr 229/MON Ministra Obrony Narodowej • z dnia 11 sierpnia 2004 r. • w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego

Decyzja nr 229/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego

Publikator: Dz.Urz. MON z 2004, nr 9, poz. 105. Organ wydający: Minister Obrony Narodowej. Sygnatariusz Minister Obrony Narodowej: wz. I Zastępca Ministra Obrony Narodowej J. Zemke.

Na podstawie § 1 pkt 7 lit. d i § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 94, poz. 426), w celu kultywowania tysiącletniej tradycji oręża polskiego i zachowania w pamięci bohaterskich czynów żołnierskich, ustala się, co następuje:

1. Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej "Siłami Zbrojnymi", dziedziczą tradycje oręża Polski Piastów i Jagiellonów, I Rzeczypospolitej, epoki napoleońskiej, okresu powstań narodowych, II Rzeczypospolitej, walk o niepodległość w latach I i II wojny światowej.
2. Dziedziczenie i kultywowanie tradycji, o których mowa w pkt 1, kształtuje obywatelskie postawy i ducha bojowego żołnierzy, pogłębia procesy integracyjne i zwartość Sił Zbrojnych, pobudza do wzmożonego wysiłku szkoleniowego oraz umacnia więzi wojska ze społeczeństwem.
3. Dziedzictwo, o którym mowa w pkt 1, polega na przejęciu i kontynuowaniu przez jednostki wojskowe i związki organizacyjne – tradycji bojowych oraz barw i odznak (symboli) rodzajów Sił Zbrojnych, wojsk i służb, pułków (równorzędnych), a także wyróżniających nazw i ceremoniału (świąt pułków, marszów itp.) dawnych jednostek wojskowych, z tym, że:
   1. warunkiem dziedziczenia jest związek danej jednostki wojskowej z jednostką, której tradycje mają być dziedziczone, wynikający z:
      1. tożsamości lub powinowactwa rodzaju Sił Zbrojnych,
      2. tożsamości numeru lub nazwy,
      3. wspólnoty regionu stacjonowania lub formowania;
   2. jednostki wojskowe, posiadające własne tradycje bojowe z okresu II wojny światowej zachowują i kultywują je oraz dziedziczą tradycje oręża polskiego, o których mowa w pkt 1-3.
4. Jednostce wojskowej, a w uzasadnionych przypadkach pododdziałowi, może być nadane imię osoby szczególnie zasłużonej dla Sił Zbrojnych i obronności Państwa oraz zajmującej poczesne miejsce w tradycji Narodu i oręża polskiego, przy czym:
   1. patronem nie może być osoba żyjąca;
   2. charakter zasług patrona powinien być zgodny ze specyfiką rodzaju Sił Zbrojnych, wojska lub służby;
   3. w wyjątkowych wypadkach patronem może zostać obywatel innego państwa.
5. Inicjatywę przyjęcia wyróżniającej nazwy związanej z dziedziczeniem tradycji oraz nadania imienia patrona podejmuje kadra jednostki wojskowej, z tym, że:
   1. inicjatorzy powinni zgromadzić materiały historyczne (bibliograficzne) oraz przeprowadzić konsultacje z zainteresowanymi środowiskami;
   2. inicjatywa wymaga uzyskania zgody odpowiednio:
      1. władz organizacji kombatanckich, związków broni, kół dywizyjnych, pułkowych itp., na dziedziczenie tradycji jednostek Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej,
      2. najbliższej rodziny na używanie nazwiska patrona w nazwie jednostki;
   3. podjęcie inicjatywy wymaga uzgodnienia z Departamentem Wychowania i Promocji Obronności Ministerstwa Obrony Narodowej, który koordynuje działania w tym zakresie.
6. Z wnioskiem o przekazanie dziedzictwa tradycji, nadanie wyróżniającej nazwy lub nadanie imienia patrona dowódca jednostki wojskowej występuje do Ministra Obrony Narodowej z zachowaniem drogi służbowej. Przed przedstawieniem Ministrowi Obrony Narodowej wniosek wymaga zaopiniowania przez Departament Wychowania i Promocji Obronności MON.
7. Decyzja wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia podpisania.

Ten tekst nie jest objęty majątkowymi prawami autorskimi lub prawa te wygasły. Jest zatem w domenie publicznej.