Coć Bóg dał, by na tym przestał

Dodaj linki
Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Ezop
Tytuł Coć Bóg dał, by na tym przestał
Pochodzenie Biernata z Lublina Ezop
Redaktor Ignacy Chrzanowski
Wydawca Akademia Umiejętności
Data wyd. 1910
Druk Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd. Kraków
Tłumacz Biernat z Lublina
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 

Cały zbiór

Indeks stron
›››

126. Coć Bóg dał, by na tym przestał.

 Paw, gdy słowika usłyszał,
Barzo tej rzeczy żałował,
Mając pierze tak wyborne,
Iż ma pienie tak potworne.
 Przed Bogiem żałobliwie skarżył,        5
Takie k niemu słowa mówił;
„I cóżeś to ze mną uczynił,
„Iżeś mię tako poniżył?
 „Gdy mam pierze tako śliczne,
„Na sobie barwy rozliczne,        10
„Ale głos mam wielmi srogi:
„Lęka się go człowiek mnogi.
 „Zaż mnie było nie lepiej dać,
„Iżbych też mógł cudnie śpiewać,
„Niż temu ptakowi małemu,        15
„Który nie był godzien temu?“
 Bóg pawowi odpowiedział:
„Złeś tę, pawiu, rzecz zozumiał:
„Nie możeć mieć jeden wszego
„Podług rządu niebieskiego;        20
 „Dobrzeć wszystko rozrządzono,
„Każdego swym obdarzono:
„Ty krasą, słowik śpiewanim,
„Wół siłą, a koń bieganim;
 „Bowiem, by jeden wszytko miał,        25
„O przyjaźńby drugich nie stał;
„To na świecie nie może być,
„Gdzie w pospólstwie musicie żyć.
 „A by sie więc tako stało,
„Jakoby sie wam widziało,        30

„Dawnoby świata nie było,
„Wszystko by sie pokaziło.
 „Mdłeciem umysły śmiertelnych,
„I nie najdziesz nic statku w nich;
„Niema żadny na swym dosyć,        35
„Wszytkiegoby chciał pokusić.
 „Gdyby słowika zapytał,
„Snaćby on rad z tobą mieniał:
„Takci też o sobie trzyma,
„Wszytkiego sie godnym mniema.        40
 „Idziż, a już bądź skromniejszy,
„Swój żywot miej za nalepszy!
„Niechaj ma kożdy swój urząd,
„Takci w rzeczach nie bywa błąd“.
 Mądremuć się swe podoba,        45
O innego urząd nie dba,
Bo widzi, iż rzeczy wszytki —
Każda ma swe niepożytki.









 Romulus: IV, 4: Hervieux (II, 225) Pavo ad Iunonem. D (37) De pavone et luscinia. Phaedrus III, 18 Pavo ad Iunonem de voce sua. St (175) De pavoue, Iunone et luscinia. C (113) O páwu bohyně řečené Júno a o slawijčkowi. — FE (30) O pawiu i o słowiku. — Minasowicz (41) Na swoim przestań, co masz, cudzego nie pragnij. Paw do Junony o swoim głosie. — BWF (117) Paw, żalący się przed Junoną. — BF 31 Uskarżanie się pawia. — Jakubowski 39 Paw, Junonie się skarżący (L II, 17 Le paon se pleignant à Junon).


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Coć_Bóg_dał,_by_na_tym_przestał&oldid=3188467”