Bohaterowi Żwirce

	>>> Dane tekstu >>>
Autor	Paweł Staśko
Tytuł	Bohaterowi Żwirce
Pochodzenie	Lud Katolicki, 1932, nr 34
Redaktor	Bolesław Wilk
Wydawca	Spółka wydawnicza „Lud Katolicki“
Data wyd.	1932
Druk	Drukarnia J. Gablankowskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

PAWEŁ STAŚKO.

Bohaterowi Żwirce.

Jeszcze nie skonał dzwonów płacz,
Jeszcze się Twoja krew czerwieni —
A już odwiecznych dziejów tkacz
Złotą legendą Cię promieni.

Dopiero pierwszy wzeszedł świt
Nad tą złamaną skrzydłem sosną —
A już wszechludzkich wzlotów mit
Oddał Cię wiecznej pieśni krosnom.

Do najszczytniejszych czynów kart,
Strzeżonych w kontyn świętym dymie
Twój w nieśmiertelność orli start
Wpisuje Twoje polskie imię.

Jak meteorów gwiezdnych tusz
Zapładnia mgławic śpiące światy,
Tak Tyś zapłodnił żądze dusz,
Ty — bohaterze nasz skrzydlaty.

Śmierć Twa — to życia rodny sok,
To siła, głodna lotu w dale —
To w stronę słońca bliższy krok,
To nowy poryw, w świętym szale!

Zbratałeś serca niby mag,
Granic rozwarły się wierzeje —
Jakbyś tą śmiercią czynił znak,
Że nowa era światu dnieje...

Jakbyś z błękitów przyniósł głos
Wieszczby zjednania i kres waśni
I na ofiarny rzucił stos,
Aby płonęła coraz jaśniej...

Padłeś — żywiołu zdradny dmuch
Strącił Cię z druhem z nieb powały —
Nie zginął jednak z ciałem duch
I Twe świetlane ideały.

On wśród powietrznych zwiśnie sfer —
Nasz srebrnopióry polski ptaku —
Jako drogowskaz, jako ster
Na tym nadziemskim górnym szlaku.

I tam się kiedyś ziści cud,
Nowa epoka się obudzi —
Tam wskrześnie z ofiar boży ród:
— Szczęścia, miłości i — nadludzi!

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Paweł Staśko.