Biblia Gdańska/List Świętego Pawła Apostoła do Tessalonicensów pierwszy 2

Dodaj linki
Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Biblia Gdańska - Nowy Testament - List Świętego Pawła Apostoła do Tessalonicensów pierwszy

1 - 2 - 3 - 4 - 5


ROZDZIAŁ II.


 I. Pokazuie, z iaką Tessalonicensom szczérością Ewangielią opowiadał 1 — 4. II. a iż ani zysku 5. III. ani chwały swoiéy szukał 6 — 9. IV. tego ich świadectwem dowodzi 10 — 16. V. Życzy sobie widzieć sie rychło z nimi 17 — 20.
Albowiem wy sami wiecie, bracia! że przyiście nasze do was nie było próżne;[1]
 2. Ale chociaśmy i przedtym[2] cierpieli i zelżeni byli (iako wiecie) w mieście Filippiech, wszakże bezpiecznieśmy sobie poczęli w Bogu naszym w opowiadaniu u was Ewangielii Bożéy z wielkim boiem.
 3. Albowiem napominanie nasze nie było[3] z oszukania, ani z nieczystości, ani z zdrady;
 4. Ale iako nas Bóg sobie upodobał, żeby nam była zwierzona Ewangielia, tak mówimy, nie iako ludziom się[4] podobaiąc, ale Bogu, który sobie upodobywa serca nasze.
 II. 5. Albowiem nigdyśmy nie używali[5] mowy pochlebnéy, iako wiecie; aniśmy pod zasłoną czego łakomstwu dogadzali; Bóg iest[6] świadkiem;
 III. 6. Aniśmy szukali od ludzi chwały, ani od was, ani od inszych, mogąc wam bydź ciężkimi, iako Apostołowie[7] Chrystusowi;
 7. Aleśmy byli skromnymi między wami, iako gdy mamka odchowywa dziatki swoie.
 8. Tak wam życzliwymi będąc, gotowiśmy byli użyczyć wam nie tylko Ewangielii Bożéy, ale téż i dusz naszych dla tego, iżeście nam miłymi byli.
 9. Albowiem pamiętacie, bracia! pracę naszę i trudy, gdyż w nocy i we dnie[8] robiąc, abyśmy żadnego z was nie obciążyli, kazaliśmy u was Ewangielią Bożą.
 IV. 10. Wyście świadkami i Bóg, żeśmy świętobliwie i sprawiedliwie, i bez nagany żyli między wami, którzyście uwierzyli.
 11. Iakoż wiecie, żeśmy każdego z was, iako oyciec dziatki swoie, napominali i cieszyli,
 12. I oświadczali się, abyście chodzili godnie[9] Bogu który was powołał do swego królestwa i do chwały.
 13. Przetoż i my dziękuiemy Bogu[10] bez przestanku, iż przyiąwszy słowo Boże, któreście słyszeli od nas, przyięliście, nie iako słowo ludzkie, ale (iako w prawdzie iest,) iako słowo Boże, które téż skuteczne iest w was, którzy wierzycie.
 14. Albowiem wy, bracia! staliście się naśladowcami zborów Bożych, które są w Zydowskiéy ziemi, w Chrystusie Iezusie; boście i wy téż cierpieli od ziemków waszych, iako i[11] oni od Żydów,
 15. Którzy i Pana Iezusa zabili, i swoie własne Proroki, i nas wygnali, a Bogu się nie podobaią, i wszystkim ludziom są przeciwni,
 16. Zabraniając nam, żebyśmy nie mówili poganom, żeby byli zbawieni, aby tak zawsze dopełniali grzechów swoich; albowiem przyszedł na nie gniew aż do końca.
 V. 17. Lecz my, bracia! będąc pozbawieni was na chwileczkę obliczem, nie[12] sercem, tém pilnieyśmy się starali oglądać oblicze wasze[13] z wielką żądością.
 18. Dla tegośmy chcieli przyiść do was (zwłaszcza ia Paweł, i raz i drugi: ale nam[14] przekaził szatan.
 19. Albowiem któraż iest nadzieia nasza, albo radość, albo korona[15] chluby? Izali nie wy przed oblicznością Pana naszego Iezusa Chrystusa w przyiście iego?
 20. Wy zaiste iesteście chwałą naszą i[16] radością.


góra strony




 List Świętego Pawła Apostoła do Tessalonicensów pierwszy 1 List Świętego Pawła Apostoła do Tessalonicensów pierwszy 2
Biblia Gdańska		 List Świętego Pawła Apostoła do Tessalonicensów pierwszy 3 


Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Biblia_Gdańska/List_Świętego_Pawła_Apostoła_do_Tessalonicensów_pierwszy_2&oldid=386646”