Biblia Gdańska/Księgi Przypowieści Salomonowe 11

[692]

ROZDZIAŁ XI.

Waga^[1] fałszywa obrzydliwością iest Panu; ale gwichty sprawiedliwe podobaią mu się.
 2. Za pychą przychodzi^[2] hańba; ale przy pokornych iest^[3] mądrość.
 3. Szczerość ludzi cnotliwych prowadzi^[4] ie; ale przewrotność przestępców potraci ie.
 4. Nie pomogą^[5] bogactwa w dzień gniewu; ale sprawiedliwość wybawia od śmierci.
 5. Sprawiedliwość uprzeymego sprawuie drogę iego; lecz bezbożny dla bezbożności swoiéy upada.
 6. Sprawiedliwość uprzeymych wybawia ie; ale przewrotni w złościach^[6] poimani bywaią.
 7. Gdy umiera człowiek niepobożny, ginie nadzieia iego, a oczekiwanie mocarzów niszczeie.
 8. Sprawiedliwy z ucisku wybawiony bywa; ale niepobożny przychodzi na mieysce iego.
 9. Obłudnik usty kazi przyiaciela swego; ale sprawiedliwi umieiętnością wybawieni bywaią.
 10. Z szczęścia sprawiedliwych^[7] miasto się weseli; a gdy giną niezbożni, bywa radość.
 11. Dla błogosławieństwa sprawiedliwych bywa wywyższone miasto; ale dla ust niepobożnych bywa wywrócone.
 12. Głupi gardzi bliźnim swym; ale mąż rostropny milczy.
 13. Obmowca obchodząc obiawia taiemnice; ale kto iest wiernego serca, tai zwierzonéy rzeczy.
 14. Gdzie niemasz dostatecznéy rady, lud upada; ale gdzie^[8] wiele rayców, tam iest wybawienie.
 15. Bardzo sobie szkodzi, kto za obcego ręczy; ale kto się chroni rękoiemstwa, bespieczen iest.^[9]
 16. Niewiasta uczciwa dostępuie sławy, a mocarze maią bogactwa.
 17. Człowiek uczynny dobrze [693]czyni duszy swéy; ale okrutnik trapi ciało swoie.
 18. Niezbożnik czyni dzieło omylne; ale kto sieie sprawiedliwość, ma zapłatę trwałą.
 19. Iako sprawiedliwość iest ku żywotowi, tak kto naśladuie złości, bliski iest śmierci.
 20. Obrzydliwością są Panu przewrotni sercem; ale mu się podobaią, którzy żyią bez zmazy.
 21. Złośnik,^[10] choć sobie inne na pomoc weźmie, pomsty nie uydzie; ale nasienie sprawiedliwych zachowane będzie.
 22. Niewiasta piękna a głupia iest iako kolce złote w pysku u świni.
 23. Żądza sprawiedliwych^[11] iest zawżdy ku dobremu; ale oczekiwanie niepobożnych, popędliwość.
 24. Nie ieden^[12] udziela szczodrze, a wżdy mu przybywa; a drugi skąpi więcéy, niż trzeba, a wżdy ubożeie.
 25. Człowiek szczodrobliwy bywa bogatszy; a kto nasyca, sam téż będzie nasycony.
 26. Kto zatrzymywa zboże, tego lud przeklina; ale błogosławieństwo nad głową tego, który ie przedawa.
 27. Kto pilnie szuka dobrego, nabywa przyiaźni; ale kto szuka^[13] złego, przyydzie nań.
 28. Kto ufa w bogactwach swych, ten upadnie; ale sprawiedliwi iako latorośl zielenieć^[14] się będą.
 29. Kto czyni zamięszanie w domu swoim, odziedziczy wiatr, a głupi musi służyć mądremu.
 30. Owoc sprawiedliwego iest drzewo żywota; a kto naucza ludzi, mądry iest.
 31. Oto, ieźli się sprawiedliwemu na ziemi nadgroda stawa, tedy daleko więcéy niezbożnemu^[15] i grzesnikowi.

1. 5 Moy. 25, 13. Przyp. 16, 11. r. 20, 10.
2. Przyp. 16, 18.
3. Przyp. 15, 33. r. 18, 12.
4. Przyp. 13, 6.
5. Przyp. 10, 2. Kazn. 5, 13. Ezech. 7, 19. Sofon. 1, 18.
6. Przyp. 5, 22.
7. Przyp. 28, 12.
8. Przyp. 14, 22.
9. Przyp. 6, 1.
10. Przyp. 16, 5.
11. Przyp. 10, 28.
12. Ps. 112, 5. 9.
13. Ps. 7, 17. Ps. 9, 16. Ps. 10, 2. Ps. 57, 8.
14. Ps. 1, 3. Ps. 92, 13.
15. 1 Piotr. 4, 17. 18.

Prz 10

Prz 11

Prz 12