Barbaro święta, Patronko konania (1904)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Barbaro święta, Patronko konania |
| Pochodzenie | Kantyczki. Kolędy i pastorałki w czasie Świąt Bożego Narodzenia po domach śpiewane z dodatkiem pieśni przygodnych w ciągu roku używanych |
| Redaktor | Karol Miarka |
| Wydawca | Karol Miarka |
| Data wyd. | 1904 |
| Miejsce wyd. | Mikołów — Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały dział IV |
| Indeks stron | |
(O świętej Barbarze).
Barbaro święta, Patronko konania! * Wołamy grzeszni Twego zlitowania, * Użycz nam darów z panieńskiej czystości, * Oddal sprosności.
Cały świat wzywa Twojego ratunku, * Przybądź na pomoc w ostatnim frasunku, * Między niewiernym urodzonaś ludem, * Niebaś jest cudem.
Dyoskor ojciec na chrześcijan srogi, * Fałszyweć kazał adorować
bogi, * Nie chciałaś w świętej zatopiona Trójcy, * Słuchać zabójcy.
My mamy światłość, wiarę i kapłanów. * Grzesząc, jesteśmy gorsi nam w śmiertelnej mdłości; * Dodaj czerstwości.
Gdy nam śmiertelnej trudno wstrzymać fali, * Gdy się zda, że świat cały na nas się wali, * Posil mocarzów chlebem, dodaj łodzi, * Wybrniem z powodzi.
Udzieliłaś nam Swoich świętych kości, * Niech nas zagrzeją do Boskiej miłości, * Teraz, gdy one z Tobą w Bogu czcimy, * Nieba pragniemy.
A gdy masz władzy tyle na Syonie, * Bądź przy ostatnim, prosimy Cię, zgonie; * Niech się pokutą z czartowskiej korzyści * Każdy oczyści.
