Ballada z tamtej strony/elegja żalu

elegja żalu

ja:	zielona gwiazdo z norwegji gładkim na śniegu śladem majowe u drzew noclegi opowiadaj
gwiazda:	ogniste święta kobiet schodziły ku wodom lekki wiatr kołysał świat nasz nucąc chodził smugą złotą blaskiem gwiazdy zasmucał dymiły karminowe pieśni leśny wieczór się prężył stojąc w gęstwie wonnych paproci
ja:	skądże przyszedł jak czary zwyciężył cień przedwczesny w chłodnym przelocie
gwiazda:	zwyciężył święta święte schodzące ku wodom [50]bo myśl mą przeczuł żałuję umarłych młodo i mieczów
ja:	zakrywam się przed rozpaczą dłonią otwartą listopad mocno trzyma mnie w ramionach wiersz ten rozdarto spojrzyj już kona
gwiazda:	gdy umilknie śmiercią olśniony stoczy się na me ręce rosą poniosę go niemo sinawą szosą której niema to na niej gasły drzewa wiatr szepty mórz to tędy szli pomarli zbyt rychło snuje się mieczów strzaskanych metaliczny kurz i ja gwiazda północna przetoczę się cicho to tędy ty idziesz zanim jeszcze twe serce ucichło

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Józef Czechowicz.