Żona i mąż (Śarman, 1910)

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Wisznu Śarman[1]
Tytuł O niewieście, męża żałującej
Rozdział Bajka o żonie i mężu
Pochodzenie Biernata z Lublina Ezop
Redaktor Ignacy Chrzanowski
Wydawca Akademia Umiejętności
Data wyd. 1910
Druk Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd. Kraków
Tłumacz Łukasz Sokołowski[1]
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 

Cały zbiór

Indeks stron

3. Żona i mąż.

Żona, niezmiernie kochająca swego męża, wielce trapiła się dla ciężkiej choroby, na którą był zapadł i która go prawie o śmierć przyprawiała, tak dalece, że przyjąć nie chciała pocieszenia, i żal jej nawet tak wielki, że wołała: „Niestetyż! wolałabym umrzeć, aniżeli utracić ukuchanego mego męża!“ Nakoniec, popuściwszy cuglów żalowi, wzywać poczęła Śmierci na ratunek, prosząc jej, ażeby dała pokój jej ukochanemu mężowi a wzięła ją raczej na jego miejsce, iże wielceby ją tym ukontentowała. Śmierć, przebrawszy się za człowieka, nie omieszkała się jej prezentować. Lecz w jak wielkie podziwienie i bojaźń wprawiło to widowisko! „Nie ja to — rzekła natychmiast — chcę umierać, ale mój mąż, który jest w izbie i który się oczekuje już od owego czasu“.
Sens moralny. Nie znajdziemy nikogo, któryby chciał za drugiego umrzeć.

Ezop w wesołym humorze.



Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Wisznu Śarman i tłumacza: Łukasz Sokołowski.