Żale wójta

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Mikołaj Rej
Tytuł Żale wójta
Pochodzenie Klejnoty poezji staropolskiej
Redaktor Gustaw Bolesław Baumfeld
Wydawca Towarzystwo Wydawnicze w Warszawie
Data wyd. 1919
Druk Drukarnia Naukowa
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cała antologia
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
MIKOŁAJ REJ.
ŻALE WÓJTA.
(Z „KRÓTKIEJ ROZPRAWY MIEDZY TRZEMI OSOBAMI“).

Miły panie, my prostacy,
A cóż wiemy nieboracy?
To mamy za wszytko zdrowie,
Co on nam w kazanie powie:
Iż, gdy wydam dziecięcinę,
Bych był nagorszy, nie zginę;
A damli dobrą kolendę,
Że z nogami w niebie będę.
Abo, gdy w obiad przybieży,
A kukła na stole leży,
To ją wnet z stołu ogoli,
A mnie kęs posypie soli....
Potem mię pokropi wodą.
To już z Bogiem idę zgodą....
Ksiądz pana wini, pan księdza
A nam prostym zewsząd nędza...
A zawżdy przystaw u niego,
By u posła tatarskiego.
Urzędnik, wójt, sołtys, pleban,
Z tych każdy chce być nad nim pan.
Temu daj gęś, temu kokosz,
Zać więc z nimi mała rozkosz?
A przedsię na tłokę robić?
Czasem proszą, czasem chcą bić.
Sprawnie ją nazwali tłoką,
Bo tam czasem i grzbiet stłuką.
Każdy, jako może, łata,
Wżdy, czem może, tem napłata.
Jedno nam, wieśnej chudzinie,
Nic niesporo, wszędy ginie:
Bo znowu nastanie nędza,
Kiedy czas przydzie na księdza,
Gdy chodząc, snopki przewraca

A co tłustszej kopy maca;
Wnet masz urzędnika z niego,
Choć tobie nie trzeba tego.
Natknieć wieszką, kopie w rogu:
„Nie mnie to dasz, synku, — Bogu“.
Acz nie wiem, wieli Bóg o tem.
Aż to zrozumiemy potem;
To wiem, iż żyta nie jada,
Bo w stodole nierad siada....

(1543.)[1]





  1. Żale Wójta. Z „Krótkiej rozprawy miedzy trzemi osobami“ (patrz: objaśn. do str. 59).
    Przystaw u niego — towarzysz, asysta (ironicznie)u chłopa (t. j. ciągle ktoś do niego przychodzi po daniny): kukla — kołacz; zać — czyż; urzędnik — ekonom; na tłokę — tak nazywano pomoc dla sąsiada, dawaną przez gromadę: wieli Bóg o tem — czy Bóg o tem wie.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Mikołaj Rej.