Śpiewnik kościelny/Kiedy słyszę na obłokach

Kiedy słyszę na obłokach

[792]

PIEŚŃ XII.

$\relative c { \clef tenor \key d \minor \time 3/4 \autoBeamOff d8 e8 f4 d4 | \stemDown a'8 a8 a4 bes4 | \stemUp g8 g8 g4 a4 | \break g4 e2 \bar ":|." e8 a8 f4 d4 | g8 f8 e4 cis4 | \break \stemDown c'8 \stemUp g8 \stemDown a4 bes4 | \stemUp g4 f2 | \stemDown a8 a8 a4 bes4 | \break \stemUp g8 g8 g4 a4 | f8 e8 d4 a'4 | f4 d2 \bar "|." } \addlyrics { \small { Kie -- dy sły -- szę na o -- bło -- kach A -- niel -- skie śpie -- wa -- nie, Aż mi mi -- łość od -- po -- wia -- da twa zby -- te -- czna Bo -- że, I -- że Syn twój Bóg wcie -- lo -- ny, w_staj -- ni ma swe ło -- że. }} \addlyrics { \small { Zdu -- mie -- wam się i py -- tam się, co to jest mój Pa -- nie? }}$

Kiedy słyszę na obłokach Anielskie śpiewanie,
Zdumiewam się i pytam się, co to jest mój Panie?
Aż mi miłość odpowiada twa zbyteczna Boże,
Iże Syn twój Bóg wcielony, w stajni ma swe łoże.

Kędy członki święte sianem ostrem przyodziewa,
A mróz i wiatr bardzo przykry zewsząd go przewiewa:
Idę bliżej ku stajence, widzę iże sobie,
Dosyć w lichym bo bydlęcym tron założył żłobie.

Wół i osioł parą swoją, coś go niby grzeją,
A z dzieciny łez strumienie obfite się leją:
Józef z matką ubolewa, widząc nowe dziwy,
Że z bydlęty wespół leży Pan i Bóg prawdziwy.

Nigdy nie była słychana ludziom ta nowina,
Że niezmierny stał się dla nich teraz Bóg dziecina.
Cóż cię Panie sprowadziło do tak lichej doli?
Twoja miłość, byśmy wyszli z czartowskiej niewoli.

[793]

Inaczej to być nie mogło, tylko przez pokorę
Twą prawdziwą, bo nad nami pycha wzięła górę:
Za co niech cię wsze stworzenia wielbią o mój Panie!
Co ma niebo, ziemia, morze, dopókąd ich stanie.

Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).