Hej Bracia, Ziemianie, Rolnicy, Polacy!
Co łany ojczyste orzecie, znoicie,
Połączcie swe dłonie i serca do pracy,
Bo chleba Ojczyźnie brakuje na życie...
Ojczyzna swych dzieci wyżywić nie może...
I one wędrują „za chlebem“, jak ptacy,
Za morza, a Ona w bród chleba mieć może,
Lecz brak nam łączności, wspólnych sił do pracy!
Jej skarby rozliczne, wróg z łona wydziera,
A dzieci Jej własnych, bezradnych, bez siły,
Tysiące przedwcześnie od nędzy umiera,
Ojczyzna miast życia, daje im mogiły.
Więc razem w ojczyste ugory, zagony,
Do pracy Rolnicy połączmy się w czynie!
A wspólnie zdobędziem obfite tak plony,
że biedna Ojczyzna bogatą zasłynie!...
