zaledwie je uciągnął. Z pism jego tylko te ocalały, które już przedtém były drukowane; wydano je 1597 r. w Wircburgu w 1 t. in f. Uprzedni proces do sprawy o beatyfikację F’a rozpoczął się w r. 1874. Ob. Kerker, John Fischer, Bischof v. Rochester u. Martyrer für den kathol. Glauben, Tübing, 1860. (Fick). X. F. S. — 2. F. J. zwany także Perseus, właściwie zaś Piercy, ur. w Durham, z rodziców protestanckich; przeszedłszy na łono Kościoła katolickiego, wstąpił do jezuitów w Tournai 1594 r. Przez znaczny czas pracował na missji w Anglji, gdzie kilkakrotnie wycierpiał więzienie; † 1641 r. w Londynie, mając przeszło lat 70. Wydał kilka pism polemicznych: A Treatise of faith (traktat o wierze, Lond. 1600, St. Omer 1614); A reply made unto Mr. Ant. Wotton and Mr. J. White (obrona traktatu o wierze przeciw Ant. Wotton i J. White, ministrom anglikańskim, ib. 1612); An Answer unto the nine points of controversy (odpowiedź na 9 punktów spornych przez Jakóba I podanych, ib. 1625). Cf. De Backer, Biblioth. X. W. K.
Fiszer (Fischer) 1. Krzysztof, ur. w Joachimsthal, został 1544 r. magistrem w Wittenbergu, następnie pastorem w Jüterbock, a przez Melanchtona zalecany, 1552 r. superintendentem w Szmalkaldzie, w 1571 jeneralnym superintendentem w Meiningen, w 1574 przeniósł się do Halberstadt, um. w Zelle 1597 r. Podejrzywany o majoryzm (ob. Major), wiele ucierpiał od ścisłych luteranów, choć ortodoksji swojej bronił usilnie, miotając w obec ludu, we właściwy sobie, grubjański sposób, przeciw Kościołowi katolickiemu rozmaite obelgi: „Niech będzie, wołał ten nowo-ewangeliczny poseł, na wieki przeklęty arcy-morderca dusz (Papież), przeklęty piekielny kondel, który na szkodę i zniewagę Jezusa Chrystusa, naszego Pana i Zbawiciela, swój bluźnierczy pysk i piekielną paszczę szeroko roztwiera, aby nauczać, i t. p. U Jöcher’a (Gelehrten-Lexicon) znajduje się spis jego licznych dzieł. Döllinger w swojem dziele „Reformacja, jej wewnętrzny rozwój etc.“ t. 2 p. 305—311, przywodzi ciekawe ustępy, wyjęte z jego dzieł, w których rozwodzi swe żale na wielkie moralne zepsucie w nowym kościele, na pogardę urzędu kaznodziejskiego, na zaniedbanie kommunji i uczynków miłosiernych, i na gorące pragnienie bardzo wielu powrócenia do „przeklętego“ papieztwa.“ (Schrödl). X. F. S. — 2. F. Leopold, ur. w Wiedniu 28 Mar. 1703 r., do jezuitów wstąpił r. 1718. Oprócz spełniania obowiązków nauczycielskich, przez 20 lat kazywał w Passawie, Lincu, Presburgu, Wiedniu i in. Um. 11 Kwietnia 1787 r. w Wiedniu. Napisał obszerną historję m. Wiednia: Brevis notitio veteris urbis Vindobonae (bezimien. Wiedeń 1764); 2-e wyd. p. t. Brevis not. urbis Vindob. praesertim veteris, pars I ib. 1767; pars IV ib. 1770; Supplementum, ib. 1771; Supplement, alterum , ib. 1772; Supplement. III, ib. 1775 in-8. Tejże treści jest jego Erinnerung an den Leser der Abhandlungen von den historischen Streitsfragen des P. Matth. Fuhrmann (ib. 1764), gdzie prowadzi polemikę przeciw Fuhrmann’owi o początkach Wiednia. Jest także autorem tomu XIV dzieła: Chronicon novissimum austriacum a regimine Leopoldi M. ad haec usque tempora continuatum (an. 1608—1677), i kilku panegiryków, mianych na pogrzebach znakomitszych książąt. Ob. De Backer, Biblioth.
Fixmillner. 1. Benedykt Franciszek, ur. 1686 r. w Hechenberg, w Wyższej Austrji, r. 1709 wstąpił do benedyktynów, r. 1731 został opatem w Kremsmünster, r. 1737 założył liceum, 1744 akademję
