dym zaś razie zupełne pojednanie dopiero za zezwoleniem całego soboru nastąpić może, a gdyby deputaci przeciw tej instrukcji w czćmkolwiek wykroczyli, zostaną przez synod wyklęci. Deputaci nadto wzięli z sobą list, w którym sobór zdaje sprawę z całego postępowania względem Nestorjusza i Jana antjoch., donosi o podstępach tegoż Jana, prosi o uwolnienie Cyrylla i Memnona, jako najzupełniej prawowiernych, i uznaje swoją z nimi solidarność we wszystkiem. Ze swej strony partja antjocbeńska zaleciła deputatom swoim, aby żądali przedewszystkićm potępienia zasad niby heretyckich Cyrylla. Jednocześnie z wyjazdem deputatów do cesarza, Nestorjusz odstawiony został do klasztoru św. Euprepjusza w Antjochji, z którego pochodził. Tymczasem Teodozjusz deputatom kazał przybyć do Chalcedonu, dokąd i sam przy był 11 Września. Nie wiadomo, jakie w pierwszej chwili znalazła przyjęcie u cesarza deputacja katolicka, lecz przeciwne stronnictwo wielkie w tem spotkaniu pokładało nadzieje, już nawet zapowiadali sobie blizki trjumf, gdy nagle rzeczy inną przybrały postać (Ilefele, Conciliengescb. § 14 7). Kiedy cesarz poprzednio potwierdził wyrok soboru przeciwko Nestorjuszowi, partja anty-soborowa nic przeciw temu nie mówiła. Teraz zaczęli nadmieniać, że był skrzywdzonym. Lecz cesarz nie chciał o nim słuchać, bo uważał go za potępionego przez sobór, a widząc, że żadnym sposobem obu stron do zgody przyprowadzić nie może, opuścił Chalcedon i bpom katolickim za sobą do Kpola udać się pozwolił, a nawet ich się pytał, kogoby na miejsce Nestorjusza obrać bpem kpolskim. Bpi anty-soborowi napisali rozpaczliwy list, błagając cesarza, aby ratował wiarę, przez heretyckie anaOiematismi Cyrylla zagrożoną, bo tym tylko sposobem najlepsze złoży dziękczynienie Bogu, za świeżo odniesione zwycięztwa nad Persami; skarżyli dalej prawowiernych, że wzajemnie się podtrzymywali obietnicą wyższych stanowisk w hierarchji (widzieliśmy przeciwnie, że Cyryli z soborem nie przyznali większej powagi Juwenalisowi), że gotowi całą bjerarchję przewrócić, jeżeli cesarz im w tćm nie przeszkodzi, że Juwenalis zbyt wiele sobie pozwala już od dawna (a oni teraz dopiero o tćm mówią), i że jego ambitne zamiary względem Palestyny i Arabji są widoczne; wreszcie oświadczają, że zdają się na sąd cesarza w całej tej kwestji, bo Bóg go oświeci potrzebnćm światłem. Bpi anty-soborowi byli teraz w przykrćm położeniu; z jednej strony prawie wzgardzeni przez cesarza, z drugiej szykanowani w Efezie przez mieszkańców, nie mogli ani oni sami w Efezie, ani ich deputowani w Chalcedonie odprawiać nabożeństwa, bo ich do ołtarzy nie dopuszczano. Po przybyciu cesarza i deputacji katolickiej do Kpola, wyświęcony został nowy bp kpolski Maksymjan; następnie cesarz wysłał edykt do Efezu, dozwalający wszystkim bpom wrócić do swych stolic i przywracający wolność Cyryllowi i Memnouowi (w Paźdz. 431 r.). Źródła: Oprócz współczesnych z soborem Acta synodi ephesinae (ap. Mansi et Harduin U. cc.), z których wiele przełożył na język niem. Fuchs (Bibliothek der Kirchen-Versammlungen t. IV), a wszystkie dobrze streścił Ilefele (Concilienyesch.), jest jeszcze wiele szczegółów o tym sob. w S. Cyrilli Alex. Epistolae. Cf. Socrates, Hist. Eccl. 1. 7; Evagrius, Hist. eccl. 1. 1; Marii Mcrcatoris Opera ed. Garuier; Theodoreti (należał do partji Jana antjoch.) Opera ed. Schulze. Amadeusz Thierry, w swych str.djach historycznych nad V w., polegając więcej na dokumentach partji antjocheóskiej, podał historję tego
