nuowany przez późniejszych do XVI i XVII w. Sommersberg (op. c.) wydał jeszcze inny katalog (p. t. Joannis Longini can. cr. Episcoporum Smogorzouiensium et Ritzinensis, quae nunc Vratisl. ecclesiarum historiae et acta), który uważa za wyciąg z dzieła Dł. O stosunku tego wyciągu do Katalogu ob. Herda Quaestiones de fontib. quib. Dł. usus sit., Vratisl. 1865 s. 43. b) Vitae episcoporum Vladislawiensium pisane dla Jakóba z Sienna, bpa włocławskiego (1464—1473), znane tylko z dzieła Damalewicza pod tymże tytułem. Rękopismy wylicza Zeissberg s. 27 6 n. 2; cf. Bielowski w Bibliot. warsz. 1860 zesz. marcowy, c) Yitae episcoporum Posnaniensium, pisane w r. 1475, wyszły p. t. Vit. ep, Posn. per Joannem Longini sive Długossium can. crac. conscriptae, nunc primum auspiciis... D. Joannis Tarnowski arckiep. gnesn. opera Thomae Treteri.. cum earumtlem supplemento editae, Brunsbergae 1604. d) Catalogus arcbiepiscopprum Gnesnensium, pisany r. 1476, dotąd niewydany. ej Catalogus eppor. Cracouiensium, doprowadzony aż do Zbigniewa Oleśnickiego, również niewydany. f) Vitae episcoporum Blocensium; Łubieński wcielił je do swego dzieła: Series, vitae, res gestae episcopor. Ploc., Cracov. 1642 (przedruk w Stan. łubieński Opera, Antyerp. 164 2). VI. Liber benefciorum dioecesis Cracoviensis, obszerny i szczegółowy opis kościołów, ich dóbr, dochodów, uposażeń, przywilejów i wszelkich pobożnych fundacji w obrębie dawnej djecezji krakowskiej. Pracę tę rozpoczął D. w roku 1440, na żądanie Zbigniewa Oleśnickiego, bpa krak., ukończył zaś r. 1470. Wydał pierwszy raz Łętowski, p. t. Joannis Długosz Senioris Can. Crac. Liber beneficiorum dioec. Crac. nunc primum e codice autographo editus. Tomus 1: Ecclesia cathedralis cracociensis.—Ecclesiae coUegiatarum, Cracoviae ex typogr. Kirchmajeriana 1863. Tomus II: Ecclesiae parochiales. Tomus III: Monasterio, ib. 1864, 3 V. in-4 (Opera, euro Al. Przeździet. VII—IX). Przy każdym tomie Indices, ułożone przez Teofila Żebrawskiego. Jest to dzieło ogromnej pracy i trudów, dowód niepospolitych zdolności autora, który potrafił zapanować nad materjalem, umiejętnie go uporządkować i rozdzielić. D. wyświadczył niem niezmierną Przysługo swojemu i następnym wiekom, przez zachowanie dokumentów, jednych w treści, drugich w całości, które później zaginęły. Na sejmie r1635 Liber beneficiorum uznany został za dokument autentyczny, nający służyć do rozpoznania sporów o fundusze kościelne. Szczegółowo 0 tćm dziele ob. F. X. Zielińskiego art. Liber benef. w Bibliot. warsz. 1871 r. t. IV; cf. ibid. r. 1872 t. IV, r. 1864 t. III; Zeissberg op. c. s. 283—89. Przez niektórych dawniejszych pisarzy Liber ben. cytowany jest p. t. Roczniki katedry krakowskiej (Annales cathedr. crac.). VII. Liber et Regestrum Regis Poloniae, zawiera akta sprawy prowadzonej r. 1439 między Koroną polską a zakonem krzyżackim o Pomeranię, ziemię Chełmińską i Michałowską, jako też wyrok sędziów przez Benedykta XII, delegowanych, D. wydał tu zeznania świadków i dokumenty ówczesne, w r. 1479. Wyd. Działgński w Lites ac res g. etc. t. I, cz. 1. VIII. Pricilegia cruciferorum super terras Prussie, Letouie, Russie.... “ impugnatio eorumclem per regem Polonie, v. Liber Renerendi P. D. SbiCardinalis. Tytus hr. Działyński w ozdobnćm wydaniu, p. t. Lttes ac fes gestae inter Polonos ordinemque cruciferorum (tom. I—II Pos»aniae 1855, t. III ib. 1856, 3 v. f. min.), wydał oba (n. VII i VIII) dzieła, dołączywszy akta procesu z krzyżakami w r. 14 22 (Lites ac r. g.
