Dittrich Józef, bp korykus’ki in part. inf., wikarjusz apostolski w Saksonji. Ur. w Czechach, w Marschen, 25 Kw. 1794 r.. syn biednych rodziców. Wychowywał się w Leitmeritz i w Pradze; w Leitmeritz wyświęcony na kapłana 20 Marca 1818. We dwa lata po wyświęceniu udał się do Wiednia i tam pełnił obowiązki kapłańskie, fi. 1824 Bernard Mauermann, wikarjusz apostolski, powołał go do Saksonji i w Lipsku powierzył mu urząd dyrektora szkoły katolickiej; 182 7 r. oddano mu szkołę katolicką w Dreźnie, którą tak dobrze urządził i podniósł, że najznakomitszych katolików dzieci do niej posyłano, a protestanci na wzór jej swoje szkoły urządzali; r. 1830 został radcą sądu wikarjalnego, 1881 kaznodzieją dworu królewskiego, r. 183 3 nauczycielem religji dzieęi królewskich. Przedewszystkiem odznaczył się jako dobry kaznodzieja. Powierzchowność jego nakazywała poszanowanie, wysłowienie miał pełne godności, a kazania jego, mimo talentu, bardzo były wypracowywane. Staraniem jego zaprowadzono w Saksonji 18 domów missyjnych dla katolików, rozrzuconych pomiędzy protestantami, z których wielu i po dziś dzień jeszcze pozbawionych jest posług duchownych, fi. 1841 D. został spowiednikiem króla saskiego Jana III i jego żony, r. 1844 nominowany kanonikiem, a wkrótce i dziekanem w Bautzen (Budziszyn), i dlatego opuścił urzędowanie swoje na dworze królewskim. Następujące szczegóły historji kościoła saskiego objaśniają nowe stanowisko Dittricha, na jakie powołany on został. W czasie reformacji,’ gdy protestantyzm zapanował w Saksonji, a stolica biskupia misnijska zniesiona została, ostatni bp Jan IX Haugwitz zanominował dziekana kollegjaty bautzeńskiej Jana Leisentritt wikarjuszem jeueralnym misnijskim, dla niesienia posługi duchownej pozostałym jeszcze na Luźycach katolikom. Godność ta zatwierdzoną została r. 156 2 przez cesarza i Papieża, i dziekan kollegjaty św. Piotra w Bautzen dotąd nosi tytuł dziekana katedralnego i zarazem supeijora dziesięciu parafji i dwóch klasztorów cysterskich (Marienstern i Marienthal) w wyższej Luzacji, należącej do Saksonji, a stanowiącej obwód Bautzeński (druga część wyższej Luzacji i cała niższa Luzacja od 1815 r. należą do Prus); terrytorjum jemu podległe nazywa się Decanatus de Budissa, lub Praefectura Apostołka de Miśnia et Lusacia. Dla 4 innych okręgów saskich, z których katolicyzm całkowicie był wyparty, r. 1697 w skutek nawrócenia elektora Fryd. Augusta wzniesiono kilka kaplic, fi. 1 738 elektor rozpoczął w Dreźnie budowę wspaniałego kościoła katolickiego. Wszyscy powoływani tam księża byli jezuici. K. 17 63 Klemens XIII spowiednika królewskiego o. Augusta Eggs wyniósł do godności pierwszego wikarjusza apostolskiego w Saksonji, bez tytułu jednak biskupa in partibus; obowiązki biskupie spełniał legat, albo jaki bp zagraniczny. fi. 1807, gdy wolność nabożeństwa publicznego katolikom była przywrócona (dopiero wtedy w kaplicy królewskiej zaprowadzono dzwony), Papież Pius VII kaznodzieję króla, wikarjusza apostolskiego Aloizego Schnejdera (1819—-1841) prekonizował biskupem Argji in part. Odtąd już następcy byli biskupami in part. Po Schnejderze nastąpił Ignacy Bernard Mauermann; on to właśnie wezwał Dittricha do Saksonji. Za jego administracji król Fryderyk August III wydał mandat, tyczący się juryzdykcji katolików saskich. Mocą tego mandatu, dla czterech okręgów saskich (oprócz Luzacji) ustanowiono konsystorz katolicki, pod zarządem wikarjusza apost., w skład tego konsystorza mieli wchodzić: prezes, za-
