Zły duch sam w przepaści odrzucenia pogrążony, radby wszystkich ludzi za sobą pociągnąć. Ta prawda jasno zapisana w Piśmie Św. i stwierdzona nauką Kościoła wszystkich wieków. I tak, w księdze Rodzaju r. 3 zly duch przybiera postać węża i uwodzi człowieka, który przez nieposłuszeństwo woli Bożej gotuje sobie zgubę. Jakoby na wyjaśnienie tej pierwszej sprawy szatańskiej, Pismo św. (Mądr. 2, 24) mówi: Bóg stworzył człowieka nieskazitelnym... a z nienawiści djabelskiej weszła śmierć na okrąg ziemi. W wielu innych miejscach Pisma św. szatan występuje jako sprawca złego. On to pobudził Dawida, aby policzył ludność Izraela i Boga przez to na siebie zagniewał (1 Par. 21); Judasza namówił, aby zdradził Chrystusa (Joan. 13); Ananjasza, aby skłamał przeciw Duchowi św. (Act. 5); Piotra i Apostołów, aby odstąpili Chrystusa: Szymonie, oto szatan pożądał was, aby przesiał jako pszenicę (Łuk. 2 2). On to sieje kąkol na roli dobrej, aby skaził nasienie żywota wiecznego (Mt. is). Chrystus Pan mówi (Euk. 8, 12),. że djabeł przychodzi i wybiera słowo z serca, aby uwierzywszy, nie byli zbawieni. Ztąd to tak często’ Pismo Św. upomina, abyśmy czuwając, nie dali się uwieść złemu duchowi: Trzeźwymi bądźcie i czuwajcie, ponieważ nieprzyjaciel wasz, djabeł, jako lew ryczący krąży, szukając kogoby pożarł, któremu się opierajcie mocni w wierze (1 Petr. 5). Sw. Paweł (Efez. 6, 11) zaleca przywdziać zbroję wiary, abyśmy mogli oprzeć się zasadzkom djabelskim; tenże Apostoł (I Tym. 3, 1) błędy heretyckie zowie naukami czartowskiemi. Skutkiem grzechu pierworodnego, człowiek i świat dostali się pod panowanie złego ducha; Chrystus Pan dokonał wprawdzie naprawy człowieka, ale potęga i wpływ złego ducha nie zostały zniszczone. Łaska Chrystusowa daje nam siłę potrzebną do pokonania wszelkich pokus i napadów złego ducha, a tćm samem i wpływ jego zostaje ograniczany. Zły duch sam przez się i własną mocą nie może nam szkodzić. Jeżeli zaś Pismo św. przyznaje, że czart niekiedy sprowadza klęski na ludzi, pochodzi to z dopuszczenia Boga, który pozwala złemu duchowi niekiedy ludziom zadawać klęski, w celu ukarania za ich występki: w tym razie czart służy za narzędzie w ręku Boga do karania ludzi. Sobór brakareński can. 8 orzekł: „Jeżeli kto mówi, że djabeł jakieś nieczyste stworzenia uczynił, że djabeł swoją mocą czyni grzmoty, błyskawice, burze i susze, jak Pryscyljan uczy, niech będzie wyklęty.“ Że djabeł z dopuszczenia boskiego usiłuje wszelkiemi sposoby ludzi trapić, pewną jest rzeczą z nauki Pisma św. i Kościoła. W księdze Joba (r. 1 i 2) widzimy, jakie klęski i nieszczęścia sprowadził czart na świętego męża. W księdze Tobjasza (s, 8) Sara, córka Raguela, miała 7 mężów, których czart Asmodeusz zabił. W Ps. 7 7 w. 49 Prorok mówi, że Pan Bóg puścił na Izraelitów gniew zapalczywości swojej, popędliwość i rozgniewanie i utrapienie: przepuszczenia przez anioły złe. W Zacharjasza (3, 1. 2) wielki kapłan, Jezus, stoi przed aniołem pańskim, a szatan stał po prawicy jego, aby się mu sprzeciwiał. Z przytoczonych dotąd miejsc Pisma św. widzimy jasno, że djabeł usiłuje szkodzić ludziom, kusząc do złego (ob. Pokusa) i uwodząc różnemi sposoby. Niekiedy nadto, z dopuszczenia Bożego, opanowuje całą istotę człowieka, i to zowie się opętanie (ob.) Nareszcie z modlitw, egzorcyzmów, przez Kościół używanych w różnych okolicznościach, wypływa, że, według nauki Kościoła, zły duch może wywierać wpływ szkodliwy na przedmioty, służące człowiekowi za
