w Akwilei r. 381. Ś. Euzebjusza obchodzą w Bolonji 24 Wrześ. Po Feliksie (siódmy biskup), uczniu św. Ambrożego, nastąpił 4 Grud. 429 roku Petronjusz. Ur. w Konstplu, młodość przepędził w klasztorze (ob. Gennad. De viris illustr. c. 41) i był wysłany przez ces. Teodozjusza II w poselstwie do Papieża Celestyna I, w sprawie Nestorjusza. Ten Papież konsekrował go na biskupa bolońskiego, gdyż właśnie naówczas przybyli deputowani tego miasta, prosząc, aby im dać biskupa (429). Gorliwy ten pasterz wytępił w swej djecezji resztki arjanizmu. Wielka liczba kościołów winna jemu swoję fundację; jemu także przypisują wyjednanie u Teodozjusza odbudowanie miasta, na pół zburzonego od czasów Konstantyna W. Petronjusz, który um. 450 r., jest jednym z najgłówniejszych patronów Bolonji; na jego to prośby Teodozjusz II miał założyć szkołę prawa, nadzwyczaj słynną. Z jego następców 62gi biskup Henryk a Fracta (1213) był odważnym obrońcą praw biskupich. Dwukrotnie widział się w konieczności rzucenia interdyktu na miasto i urzędników, ponieważ pozwolono sobie wkraczać w jego prawa i odmówiono należnej dziesięciny. Papież Honorjusz III rozstrzygnął spór na korzyść biskupa. Tenże Papież polecił, aby nikomu nie było wolno odtąd nauczać w Bolonji, kto nie złożył egzaminu przed archidjakonem biskupa i od niego nie uzyskał pozwolenia. Ces. Fryderyk II potwierdził r. 1220 wszystkie przywileje kościoła boloń. Z tego dokumentu pokazuje się, że dobra biskupie były naówczas bardzo znaczne i że biskup, który się nazywał księciem (princeps noster) państwa, posiadał jurysdykcję cywilną i kryminalną w swojém terytorjum (castris villis etc.). Za tegoż Henryka a Fracta dwaj patrjarchowie zakonów żebrzących: śś. Dominik i Franciszek, przybyli do Bolonji i tam założyli swoje klasztory. Biskup 82gi Mikołaj Albergati (ob.). Najsłynniejszym z jego następców był kardynał Wawrzyniec, 83 z kolei biskup, ze starożytnej rodziny Campeggio pochodzący, ur. r. 1474, a od r. 1523 biskup boloń. Za jego czasów Karol V został ukoronowany przez Papieża Klemensa VII (1527), której to ceremonji asystował Campeggio, w charakterze księcia Kościoła i imperium. Um. 1539, pochowany w Rzymie, w kościele św. Marji na Trastevere. Po nim nastąpił prawy syn jego, zrodzony w małżeństwie, w jakiém zostawał przed przyjęciem święceń, imieniem Aleksander. Za niego to sobór trydencki przeniesiony do Bolonji, odbył drugą sesję w dziedzicznym pałacu Campeggiów (21 Kwiet. i 11 Czerwca 1547). Aleksander um. 1554. R. 1551 mianował go kardynałem Juljusz III. Po nim nastąpił kuzyn jego Jan Campeggio, syn senatora Antoniego-Marji. Jan był nuncjuszem papiezkim we Florencji i Madrycie za Filipa II i um. 1563. Ostatnim biskupem (95) był synowiec Pawła III, kard. Farnese, który, będąc przedtém arcyb. Neapolu i Rawenny i patrjarchą konstantynopolskim, zrezygnował te stolice i był mianowany na katedrę bolońską 1564. Umarł w rok potém. Dotąd Bolonja była biskupstwem, zależném od Rawenny, która była metropolją prowincji Emilji i Flaminji. Za 96 biskupa (Colet, wydawca Ughel. powiada, że to był 94) Gabryela Paleotti, kardyn. od r. 1565, a od r. 1566 biskupa, Bolonja którą bulla nazywa pierworodną Stolicy św., primogenita, i matką nauk mater studiorum, została podniesioną do godności arcybiskupstwa (1582), a jako sufraganie otrzymała biskupstwa Imoli, Cerwii, Modeny, Reggio, Parmy i Placencji. W Kwietniu 1586 nowy arcyb. celebrował, wraz ze swoimi sufraganami, synod prowincjonalny. Paleotti um. 1597. Jest on
