Strona:PL Jana Kochanowskiego dzieła polskie (wyd.Lorentowicz) t.3 219.jpeg

Wzywałem Go w przygodzie, a On w mej ciężkości
 Użył nademną litości.
Mając Pana po sobie, już ja z ludzkiej strony
 Nie mogę być uszkodzony;
Mając Pana obrońcę, upad ujźrzę swema
 Nieprzyjacielski oczema.
Bezpieczniej Bogu dufać, niźli człowiekowi,
 Niż nawiętszemu królowi.
Wielki lud mię był obległ, ale prosząc Boga,
 Nie uszła ich ani noga.
Zewsząd mię byli prawie, zewsząd obegnali,
 Bóg mi zdarzył, że przegrali.
Obsiedli mię, by pszczoły, zgaśli, by surowy
 Zapalony krzak czerniowy.
Nie sil się, zły człowiecze, bo jeślim szwankował,
 Wnet mię mój Pan poratował.
On jest moja potężność, On wesele moje,
 Jemum winien zdrowie swoje.
Dobrych, pobożnych ludzi, wszytki są mieszkania
 Pełne wdzięcznego śpiewania.
Silna jest ręka Pańska, siła dokazuje,
 Silna i silnie wojuje.
Śmierci, prózno mi grozisz, nic mi niestraszliwe
 Twoje strzały popędliwe.
Otom ja żyw i będę sławił po wszej ziemi
 Sprawy Pańskie rymy swemi.
Karał mię Pan i wedle wolej swej frasował,
 Jednak mię śmierci zachował.
Otwórzcie mi drzwi Pańskie, niech dam dzięki swemu
 Dobrodziejowi wielkiemu;
To są ony żywego Boga wdzięczne progi,
 Tu cnotliwym wolne drogi.