Ta strona została skorygowana.
W tym się dole potopili,
Który sami kopali;
W tem się sidle połowili,
Które sami stawiali.
Niedarmo Bóg sprawiedliwy
Po wszystki wieki słynie;
Uplótł się człowiek zdradliwy
W swoich rąk własnych czynie.
Upad[1] wisi na grzesznymi,
Upad nieuchroniony,
Nad narody przeklętemi,
Kędy Bóg zapomniony.
Nie na wieki Pan przebaczy[2]
Upadłego człowieka,
Ich nadzieja (tak Pan raczy)
Ważna będzie do wieka.[3]
Powstań, wieczny nasz Obrońca,
Nie daj się zmocnić złemu;
Twój sąd niech będzie do końca
Światu jawny wszystkiemu.
Ogarni strachem pogany,
Niech się ludźmi być znają;
Którzy dziś mogą być pany,
Jutro z chudym zrównają.
_t.3_027.jpeg&oldid=1859607){kind=link}