Strona:PL Edward Abramowski-Pisma T.4 201.jpeg

Walka trwała długo; cały ruch handlowy był zatrzymany; — nie było komu zabierać towarów z okrętów, ani napakowywać nowych. Wszyscy kapitaliści poczuli ogromne straty w swych kieszeniach wskutek zatrzymania ruchu handlowego i musieli robotnikom ustąpić, do czego i rząd angielski ich skłaniał.
 Tak samo zwyciężył strejk garbarzy w Berlinie, którzy żądali 9-cio godzinnego dnia pracy i 30 kopiejek za każdą godzinę dodatkową; — strejk woźniców tramwajowych w Wiedniu, którzy zamiast 17 godzin pracy mają teraz tylko 12. a za każde dłuższe przetrzymanie płacą im oddzielnie; — strejk robotników cukrownianych w Szczecinie 1889 r.; — strejk zecerów w Norwegji, ciągnęcy się 3 miesiące i uwieńczony zwycięstwem — oraz cała masa innych strejków, imponujących swoim ogromem i zaciętością.
 Tak np. w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej w ciągu lat pięciu (od 1881 do 1886 r.) zwyciężyło 350 strejków, w których brało udział 650.000 robotników.
 We Francji rocznie wypada 37 strejków, które kończą się dla robotników zwycięsko.
 I u nas ostatniemi czasy odbyło się kilka strejków, które swoje powodzenie zawdzięczają solidarności w wystąpieniu i zgodności w działaniu.
 Tak np. robotnicy Sperlinga uzyskali sobie ustępstwo półgodzinne w robocie dziennej i zmusili fabrykanta do wydalenia z fabryki tych, których przyjął podczas bezrobocia; 4-ch zaś, którzy się usunęli i nie chcieli przyjąć udziału w strejku, obłożyli karami pieniężnemi.
 Drugi zwycięski strejk odbył się w kopalni „Niwka“ pod Sosnowcem. Nowy zarząd kopalni obniżył górnikom płacę roboczą od sztuki tak, że ci otrzymywaliby o 35 kop. mniej dziennie niż dawniej. Przeciw takiemu nadmiernemu wyzyskowi wystąpili wszyscy górnicy w liczbie 2.000, czem przestraszony zarząd zaspokoił ich żądania. Strejk trwał tydzień i wypadł w bardzo szczęśliwych warunkach, gdyż górnicy otrzymali 2-tygodniową zapłatę, więc mieli zabezpieczone utrzymanie na czas bezrobocia.
 Latem 1891 r. mieliśmy cały szereg strejków w różnych gałęziach pracy. 1 czerwca wybuchnął strejk w fabryce nożowniczej Kobylańskiego i robotnicy po 4 dniach uzyskali częściowe ustępstwo. Potem strejkowano w zakładach białoskórniczych (80—90 rob.);