Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No17 part7.png

po żelaznych wiązaniach mostu aż do baryery.
 Pozostał kilka chwil nieruchomy, niby czerwonoskóry indyanin zaczajony na gałęzi drzewa i czychający na nieprzyjaciela...
 Ale dowiedział się widocznie czego chciał, bo złaził prędzej jeszcze jak właził.
 — No cóż! — zapytał hrabia.
 — Zgadłem.
 — Co takiego?
 — Patrol...
 Bec de miel, Radis noir, Peau d’angora i Tape à l’oeil mruknęli złowrogo.
 — Patrol? — powtórzył Raul.
 — Najrzetelniejszy.
 — Z wielu ludzi?...
 — Z dwunastu i dwóch latarni.
 — Zagraża nam więc niebezpieczeństwo?
 — I tak i nie...
 — Jakto?
 — Nie, jeżeli przejdą most i pójdą sobie dalej — tak, jeżeli przyjdzie im ochota na brzeg przyspacerować...
 — Czy im się to przytrafia czasami?
 — Częściej aniżeli potrzeba.
 — Cóż tedy zrobimy?