Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No280 part2.png

tą jakgdyby z kości słoniowej, czyniły ją podobną do widma.
 Ręce białe, przezroczyste prawie, trzymała oparte na kolanach.
 Patrzyła na synowę z głęboką boleścią — a duże łzy spływały jej po policzkach.
 Gaston z po za zasłony, przypatrywał się z przerażeniem temu obrazowi.
 Mimowoli poruszył się trochę, tafla posadzki zatrzeszczała i zwróciła uwagę matki.
 Odwróciła głowę i spostrzegła z po za uchylonej portyery wybladłą i zmienioną twarz syna.
 Wyraz najwyższej pogardy odbił się w rysach szlachetnej matrony.
 Z wielką trudnością podniosła się z fotelu i wolnym krokiem skierowała do gabinetu.
 W miarę jak się zbliżała, Gaston cofał się mimowoli.
 Uniosła portyery i weszła do garderoby.
 Margrabia dotarł do muru i cofać się dalej nie miał sposobu.
 Wobec surowego wzroku matki, drżący spuścił oczy.
 Stara dama nie wyrzekłszy ani sło-