Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No272 part15.png

 — Bo jesteś światłem mojem i radością moją... bo bez ciebie żyć bym nie mógł... bo ja cię... kocham Joasiu...
 Młoda dziewczyna odskoczyła gwałtownie, odrzuciła gęste promienie włosów zasłaniających jej twarz i utkwiła w oczach margrabi magnetyczne spojrzenie.
 —Ty mnie kochasz?... — zawołała — ty mnie kochasz?.. ale nie tak jak się kocha siostrę lub córkę?
 — Kocham cię całą duszą! kocham cię całą miłością moją!...
 — Czy to prawda Gastonie?... czy to podobna?... Boże! czy to podobna?
 — Przysięgam ci, że mówię prawdę!...
 — Jeżeli to mówisz przez litość tylko, to zaklinam cię — cofnij te słowa, — Byłaby to litość okrutna! zabiło by mnie rozczarowanie...
 — Joasiu! spojrzyj mi w oczy... Joasiu połóż rękę na moim sercu, a nie będziesz o prawdzie słów moich wątpiła.
 — O! oddałabym życie, żeby ci uwierzyć, ale nie mogę...
 — Po co to zwątpienie, które doprowadza mnie do rozpaczy?...
 — Bo rzeczywistość przemawia przeciwko tobie.