Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No264a part8.png

przy jej łóżku, tracił zmysły na samą myśl, że może ją utracić.
 Pani Castella, podzielała obawę i rozpacz syna i napróżno starała się uspakajać go i pocieszać.
 Nakoniec pan Bóg ulitował się nad niemi.
 Niebezpieczeństwo minęło, — nastąpiło znaczne polepszenie.
 Blanka była ocaloną, doktorzy jednak oświadczyli Gastonowi, że skoro tylko zupełnie przyjdzie do siebie, powinien wyjechać z nią jak najdalej od miejsca, gdzie ją takie prześladowało nieszczęście.
 Gaston nie zawahał się naturalnie i naradził zaraz z matką.
 — Gdzie pojedziemy? — zapytał.
 — Do Paryża będzie zdaje mi się najlepiej, tam będzie mogła się rozerwać i chociaż w części ułagodzić bolesne wspomnienie. Czy podzielasz to zdanie mój synu?
 — W zupełności, droga mamo. Zresztą w Paryżu jak i każdem innem miejscu, będzie mi dobrze z nią razem!... Blanka i ty matko, bo przecie pojedziesz z nami, stanowicie dla mnie świat cały...
 W miesiąc po tej rozmowie, pani Castella i młode małżeństwo wyjeżdżali do stolicy.