Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No253 part13.png

nikomu na myśl skarżyć, albo nawet posądzić o tę niegodziwość, chorego a pobożnego dziadka.
 Otóż właśnie jedynym winnym był właśnie ten, którego nie posądzano. Powróćmy jednak do chaty i przysłuchajmy się rozmowie dwóch nędzników.
 — Pictoupain, mój dzielny chłopcze — mówił mniemany kaleka — skoroś przyszedł w tej godzinie w czas taki piekielny, umyślnie poto, ażeby ze mną porozmawiać, musisz mieć na pewno jakąś interesującą propozycyę...
 — Naturalnie... — odpowiedział żebrak.
 — Idzie o jaką robotę? — zapytał pobielacz z naciskiem.
 — Tak.
 — Duża czy mała?...
 — Ogromna.
 — Łatwa?
 — Zadaj sobie fatygę aby wyciągnąć łapę próżną a odejdziesz z pełnemi kieszeniami?
 — Ta-a-a-k?..
 — Coś takiego, co to palce oblizywać...
 — A do dyabła! — Czy to dzisiaj wynalazłeś ten kąsek, mój chłopcze?...
 — Już cztery czy pięć dni temu.
 — Kiedyż termin roboty?...