Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No249 part4.png

 — No przecie... a więc, to podajże mi rękę!...
 Mieszkaniec z ulicy du Rocher podał przez stół rękę ex-wisielcowi.
 Ściskając ją uczuł pewne mimowolne obrzydzenie, podobne do tego, jakie uczuwamy przy dotknięciu jakiego gadu, miał jednak tyle mocy nad sobą, iż nie okazał tego uczucia.
 Ex-wisielec nic też prawdopodobnie nie zauważył, bo twarz jego nie zmieniła wcale wyrazu.
 — Teraz, kiedy już nastąpiło porozumienie, muszę ci zadać niektóre pytania. Sądzę, że nie będziesz uważał tego za złe.
 — Jakiekolwiek będą pytania pańskie, przyrzekam panu szczerze na nie odpowiedzieć, zwłaszcza, że nie mam nic do ukrywania,
 — Najprzód zatem... jak się pan nazywasz?
 — Na imie mi Maksym.
 — To tylko imie chrzestne.
 — Tak jest, łaskawy panie.
 — A nazwisko?
 — Nie znam go wcale.
 Ex-wisielec zatarł radośnie ręce.
 — No, więc tym sposobem nie mamy i żadnych krewnych? — dorzucił.
 — Żadnych a żadnych, a bodaj, że