Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No248 part11.png

 — Dziś rano postąpiłem jak szaleniec, ale teraz powróciłem do przytomności.
 — Więc nie chcesz pan już umierać?
 — Pragnę pożyć jeszcze z pięćdziesiąt lat przynajmniej.
 — A miałeś pan stanowczo inny zamiar i gdy przybyłem, bardzo już mało należało się panu na świecie...
 — Nie myślę temu zaprzeczać.
 — Wolno mi chyba przypuszczać, że nie bez ważnych powodów powziąłeś pan był postanowienie.
 — Zgadzam się z panem na to.
 — Od rana znowu w położeniu pańskiem chyba się nic nie odmieniło... nic nie zaszło takiego, coby wpłynęło na zmianę pańskich intencyj i pańskiego zapatrywania.
 — Może.
 — Odzywasz się pan jak zagadka.
 — To prawda... ale rozwiązania tej zagadki, dowiesz się pan zapewne kiedyś.
 — Spiesz się pan w takim razie, bo wieczorem będzie z pewnością za późno.
 — Kto to wie?
 — Niech mnie dyabli porwą, jeżeli co rozumiem!...
 — Nie tracę wcale nadziei, mój