Dimitr Szujski... do Moskwy przyjachał na lichej szkapie, był w niemałem niebezpieczeństwie, w pogoni konia zbył, lasem a błotem pieszo się topił, obuwia zbył w błocie. Skoro do Możajska przyszedł, w monasteru Panny Najświętszej, który jest pod Możajskiem, 3 ćwierć godziny się zabawiwszy, dostawszy obuwia, zarazem do Moskwy przyjachał, Możajskowi zdać się rozkazał. | Kniaź Dymitr, choć nie wiele ich za nim goniło, uciekał potężnie. Na błocie konia, na którym siedział, i obuwia zbył. Boso na lichej chłopskiej szkapinie pod Możajsk do monastera przyjechał. Tamże konia i obuwia dostawszy, nic się nie obawiając do Moskwy jechał. Możajszczanom, którzy do niego przyszli, rozkazał, żeby łaski i miłosierdzia u zwycięzcy prosili, gdyż obronić się sposobu nie mieli. |
KIEDY POWSTAŁ PAMIĘTNIK?
Pod koniec pamiętnika czytamy taki ustęp o posłach moskiewskich Filarecie Romanowie, Wasylu Golicynie i ich towarzyszach:
»Rozkazał Król JMć wziąć ich w ciaśniejsze chowanie a potym prowadzić ich do Mińska a z Mińska do Wilna. Doprowadził ich pan Skumin starosta brasławski do Kamionki pod Lwów z panem Miaskowskim, który tamże przy nich był dłużej niźli pół roka, aż w zimie po nowym lecie odprowadził ich z rozkazania króla do Warszawy, skąd potym na różne zamki rozesłani byli«.
Otóż tych posłów moskiewskich przeprowadzono z Kamionki do Warszawy 25 stycznia 1612, gdzie bawili do 13 lutego tegoż roku, gdyż tegoż dnia posłano Golicyna do Malborga, Ługowskiego do Słuchowa, Boratyńskiego do Łańcuta[1].
Pamiętnik mógł być więc ukończony dopiero po owej dacie 13 lutego 1612.
- ↑ Daty z archiwum warszawskiej Izby Skarbowej podaje Cwietajew Wasylij Szujskij i miesto pogrebanja jewo, Materjały II cz. 2. str. XVI-XVII.